معرفی و دانلود کتاب بازگشت چورب

معرفی کتاب بازگشت چورب

کتاب بازگشت چورب ده داستان کوتاه از نویسنده‌ی پرآوازه‌ی روسی ولادیمیر ناباکوف است. داستان‌های این اثر از مجموعه‌های گوناگون این نویسنده گزینش شده‌ و هر کدام از آن‌ها نشان‌دهنده‌ی روحیات و نگرش خاص او هستند.

درباره‌ی کتاب بازگشت چورب:

با وجود شباهت‌ها و تفاوت‌هایی که میان داستان‌های کتاب حاضر وجود دارد ولادیمیر ناباکوف (Vladimir Nabokov) در این روایات کوتاه با ضربه‌ای غیرمنتظره و بی‌رحمانه خواننده را گیج و مدهوش می‌کند و همین ویژگی مشترک سبب شده تا تمام داستان‌های کتاب بازگشت چورب (The Return Of Chorb) حال و هوای واحدی داشته باشند.

ناباکوف در داستان «از ما بهتران» نگاه غم‌بار و پرحسرتی به زادگاهش روسیه دارد که به جهت انقلاب 1917 آن را نابود شده می‌بیند. این نگاه اندوهبار او در بسیاری از آثارش دیده می‌شود. مضمونی که در داستان «از ما بهتران» به کار رفته است در داستان‌های «تصادف و تیغ» و «در اعلام خبر» با زندگی روس‌های مهاجر در اروپا تلفیق می‌شود. «رنجش» و «بادرنجبویه» عنوان دو داستان از کتاب حاضر هستند که قهرمان واحدی دارند؛ پسربچه‌ای به شدت حساس و درونگرا که نمی‌تواند با اطرافیانش به درستی ارتباط برقرار کند. بدون شک می‌توان گفت شخصیت این پسربچه شباهت بسیاری به کودکیِ خود نویسنده دارد.

«بازگشت چورب» و «کوتوله‌ی سیب‌زمینی» دیگر داستان‌های این مجموعه هستند که مجدد ما را با قهرمانانی مواجه می‌کند که در غرق در جهان خود هستند و هر ارتباط با دنیای بیرون برای آن‌ها ضربه‌ی روانی سختی به دنبال دارد. «برایتن‌اشترِتِر پائولینو» بیشتر از آنکه داستانی کوتاه باشد، جستاری محسوب می‌شود که با توصیفاتی شاعرانه و ادبی به ورزش مشت‌زنی می‌پردازد، به همین خاطر این داستان متفاوت‌ترین اثر کتاب بازگشت چورب است.

دنیاى هنرى نابوکوف به واسطه‌ی چندمعنایى بودنش پیچیده و سخت است. در آن، خبرى از تقسیم‌بندى قهرمانان مثبت و منفى نیست، عشق به انسان به‌صراحت اعلام نمى‌شود و ارزش‌هاى جاودانه مشخص و دقیق بر زبان نمى‌آید. جهان‌بینى ناباکوف و آن روان‌پالایی، که در آثارش نهفته است، ماهیت زیباشناختى دارد و نه اخلاقى. این ویژگى بیش از همه در داستان‌ها و نمایش‌نامه‌هاى او تحقق مى‌یابد.

جهان واقعى براى نابوکوف از همه نظر زیبا و هماهنگ است، ولى این توانایى به همه داده نشده که این زیبایى را درک و احساس کنند. بسیارى افراد از مدت‌ها پیش فراموش کرده‌اند آسمان بالاى سرشان چه رنگى است و فقط براساس ذهنیت‌هاى فایده‌گرایانه زندگى مى‌کنند. از دید نابوکوف چنین ابتذالى شرّ اصلى جهان است و او با تمام نوشته‌هاى خود درصدد مبارزه با آن است

ساختار فلسفىِ فضا در آثار نابوکوف گویاى عناصر تشکیل‌دهنده‌ی سبک او نیز هست: یک دنیاى واقعى که افراد مبتذل و قهرمانان موردعلاقه‌ی نویسنده در آن زندگى مى‌کنند؛ یک دنیاى غیرواقعى؛ و مرز میان این دو: دیوارى که این دو جهان را از هم جدا مى‌کند و راه شخصیت مبتذل و غیرآفرینشگر را به جهان غیرواقعى سد مى‌کند.

قهرمانان نابوکوف اصولاً تنها هستند. در جهان واقعى معمولاً شبه‌قهرمانانى همراهی‌شان مى‌کنند: زنانى زمینى، درنده‌خو، با فکر محدود. سیماى آرمانى زنانى که نشانى از سنت‌هاى ادبیات کلاسیک روس را در خود داشته باشند (توانایى درک قهرمان از یک اشاره‌ی او، توانایى دیدن زیبایى در روزمرگى‌ها، عشق ورزیدن و گذشتن از خود براى دلدارشان)، فقط در جهان غیرواقعى، در خاطرات، باقى مى‌مانند.

چنین آرمانى از زنانگى با ابتذال و روزمرگى نابود نمى‌شود. قهرمانان نابوکوف بر پایه‌ی «عیش مدام» زندگى مى‌کنند: آنان که در این دنیا هیچ‌چیز ندارند و خانه و میهن و عشق‌شان، همه را از دست داده‌اند، باز در درون خود غنى باقى مى‌مانند. کسى نمى‌تواند به این ثروت آنان دست‌درازى کند. آنان در هر لحظه‌ی دلخواه مى‌توانند از گنجینه‌هاى خاطرات‌شان بهره‌مند شوند و آن را از چشم بیگانگان مصون بدارند.

ولادیمیر ناباکوف در آثارش وظیفه‌ی بسیار دشوارى را به انجام رسانده است: بیرون کشیدن زیبایى از روزمرگى، لذت بردن از هماهنگى، جست‌وجوى زیبایى در زندگى، و خلق زیبایى از زندگى. زبان آثار نابوکوف نمونه‌ی اعلاى نثر زیبا و پیراسته‌ی روسى است.

کتاب بازگشت چورب مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه و همچنین دوستداران ادبیات روسیه را به خواندن کتاب بازگشت چورب برجسته دعوت می‌کنیم.

با ولادیمیر ناباکوف بیشتر آشنا شویم:

ولادیمیر ولادیمیروویچ ناباکوف منتقد، مترجم و نویسندۀ اهل روسیه در سال 1899 در شهر سن‌پترزبورگ و در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد. ولادیمیر از کودکی با زبان‌های روسی، انگلیسی و فرانسوی آشنا شد، چرا که در خانواده‌اش به این سه زبان صحبت می‌شد. او زبان انگلیسی را پیش از روسی یاد گرفت.

ناباکوف در دوران زندگی خود در کشورهای مختلفی زندگی کرد. او بعد از انقلاب 1917، همراه با خانواده‌اش به انگلیس مهاجرت کرد و پس از پایان تحصیلاتش در دانشگاه کمبریج به آلمان رفت و به عنوان شاعری آلمانی و مطرح شناخته شد. سپس به فرانسه سفر کرد و مدتی را در پاریس گذراند. در نهایت پس از سه سال، به آمریکا مهاجرت کرد و تا آخر عمر در آن جا ماندگار شد.

او نخستین کتابش را به زبان روسی نوشت و به چاپ رساند اما بعد از آن تمام آثارش را به زبان انگلیسی نگاشت که باعث شهرتش شد. از آن‌جا که ناباکوف به چندین زبان تسلط داشت، ترجمۀ کتاب‌هایش به آن زبان‌ها را خودش انجام می‌داد. به طور مثال رمان‌های «لولیتا» و «مدرک مستند» را از روسی به انگلیسی ترجمه کرد.

به عقیدۀ منتقدان مهم‌ترین اثر ناباکوف «لولیتا» است که هنگام سفرش به غرب آمریکا به رشتۀ تحریر درآمد. این رمان بسیار مورد استقبال و تحسین همگان قرار گرفت و فیلمی براساس آن نیز ساخته شد.

از دیگر آثار او می‌توان به «ماری، ماشنکا، شاه بی‌بی سرباز، دفاع لوژین، چشم، ناامیدی، دعوت به مراسم گردن‌زنی، افسونگر، پنین، آتش رنگ‌باخته، افتخار، به دلقک‌ها نگاه کن و...» اشاره کرد. سرانجام این نویسنده شهیر روسی در ژوئیه سال 1977 در سن 78 سالگی درگذشت.

در بخشی از کتاب بازگشت چورب می‌خوانیم:

بیست و دو سال از عمرش می‌گذشت، حدود ده کیلوگرم وزن داشت و قدش فقط چند سانتی‌متر از زیمرمان، کوتوله‌ی مشهور سویسی، معروف به پرنس بالتازار، بلندتر بود. فرِد نیز مانند همکارش زیمرمان اندامی بی‌اندازه متناسب داشت و اگر چروک‌های روی پیشانیِ گرد و دور چشمان درهم‌کشیده‌اش نبود، و البته آن حالت تنشِ همیشگی‌اش که بیننده را کمی پس می‌زد، انگار زور می‌زد که رشد نکند، آن‌گاه کاملاً به یک پسربچه‌ی ساکت هشت‌ساله شباهت داشت. موهایش، که به رنگ کاه مرطوب بود، کاملاً آب‌وشانه شده بود و خط صاف و مستقیم فرقش درست از وسط سر می‌گذشت تا در انتهای خط به توافقی زیرکانه با موهای پشت و بغل برسد. فرِد سبُک گام برمی‌داشت، حرکاتش آزاد و بی‌تکلف بود و بد هم نمی‌رقصید، ولی همان اولین مدیر سیرکی که توجهش به او جلب شد، وقتی بینی گوشتالوی او را دید که از پدر پُرشروشور و خوش‌گذرانش به ارث رسیده بود، لازم دید سنگینیِ بار «کوتوله» را با افزودن یک صفت مضحک باز هم بیش‌تر کند.

کوتوله‌ی سیب‌زمینی فقط با ظاهر خود در سراسر انگلیس، و سپس در سایر شهرهای بزرگ قاره، توفانی از تشویق و خنده به پا می‌کرد. برخلاف دیگر کوتوله‌ها، خلق‌وخوی ملایم و دوستانه‌ای داشت: به گوله‌برف، پونی کوچولویی که بر صحنه‌ی سیرک هلند با جدوجهد یورتمه می‌رفت، بسیار دلبسته شده بود و در وین قلب غول ابله و عبوسی را، که اهل اُمسک بود، به این شکل تسخیر کرد که در اولین ملاقات مستقیم به سوی او رفت و مانند بچه‌ها گفت: «می‌خواهم بیایم آن بالا.»

معمولاً تنها برنامه اجرا نمی‌کرد. مثلاً در وین به همراه غول روی صحنه می‌رفت، با قدم‌های ریز دور او می‌چرخید، با لباسی آراسته، شلوار راه‌راه، کتی که خوب به تنش می‌نشست، و دسته‌ای بزرگ از نتِ لوله‌شده در زیر بغل. گیتار را به دست غول می‌داد. او مانند عروسک عظیم‌الجثه‌ای می‌ایستاد و با حرکتی مکانیکی ساز را می‌گرفت.

فهرست مطالب کتاب

درباره‌ی نویسنده
از ما بهتران
تصادف
کوتوله‌ی سیب‌زمینی
بازگشت چورب
برایتن‌اشترِتِر پائولینو
تیغ
رنجش
بادرنجبویه
موسیقی
اعلام خبر