معرفی و دانلود کتاب باچان

معرفی کتاب باچان

کتاب باچان نوشته‌ی ناتسومه سوسه کی یکی از آثار کلاسیک ادبیات ژاپن که می‌توان آن را در زمره داستان‌های اجتماعی هم قرار داد، داستانی است درباره‌ی کشمکش بین سنت و مدرنیته، اهمیت اخلاق و شخصیت در برابر فشارهای اجتماعی و سفر فردی یک جوان برای یافتن جایگاه خود در جامعه. این رمان در دل خود با ظرافت و به‌کارگیری درست و به‌جای طنز، به بررسی چالش‌های جوانی، مسئولیت‌پذیری و مبارزه با نظام‌های غیرمنصفانه می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب باچان

جوانی ناپخته و بی‌تجربه که خودش هم رفتارهای نادرست بسیاری دارد از توکیو، شهری بزرگ با فرهنگی متفاوت، راهی شهری کوچک در جنوب ژاپن می‌شود تا به‌عنوان معلم، آنجا ریاضی درس دهد و زندگی کند. اما چگونه یک جوان ناپخته می‌تواند در برابر سنت‌های ریشه‌دار مقاومت کند؟ پاسخ همین سؤال آغاز چالش‌هایی است که او به سبب رفتارهای خاص و فرهنگ سنتی آن مکان تجربه خواهد کرد و سیر داستان کتاب باچان (Botchan) نوشته‌ی ناتسومه سوسه کی (Natsume Soseki) را شکل می‌دهد.

باچان به معنی آقای کوچک، عنوانی که خدمتکارش به او داده، بعد از فوت والدین خود به شهری در جنوب ژاپن فرستاده می‌شود و این آغاز ماجراهای اوست. وقتی باچان وارد مدرسه می‌شود، ابتدا دانش‌آموزان مدرسه نسبت به معلم تازه‌وارد خود مشکوک و حتی گاهی با تمسخر رفتار می‌کنند و او را دست می‌اندازند. برخی از کارکنان مدرسه هم به شکلی دیگر رفتارهای به دور از اخلاق و خودخواهانه دارند. در کنار این‌ها، نباید و نمی‌توان از اشتباهات خود باچان هم که در حال شکل دادن به شخصیت و جایگاه خودش است و تلاش می‌کند بفهمد چگونه باید در این محیط جدید رفتار کند و چه مسیری را پیش بگیرد، غافل ماند.

در طول رمان ناتسومه سوسه کی، باچان با مسائل اخلاقی، برخوردهای اجتماعی و رقابت‌های درون مدرسه مواجه شده که باعث می‌شود از نگاه ساده و خام خود فاصله بگیرد و به بلوغ فکری برسد. داستان به زیبایی تضاد میان مدرنیته و سنت، جوانی و تجربه و از همه مهم‌تر مبارزه فرد با «سیستم» را نشان می‌دهد. نویسنده برای نوشتن این داستان از تجربیات خود در دوران جوانی و تدریس در یک منطقه سنتی ژاپن وام گرفته است. ناتسومه سوسه کی زمانی نوشتن این کتاب را آغاز کرد که ژاپن درست در میانه سنت و مدرنیته ایستاده بود و با پس زدن سنت به سوی جهانی با شیوه‌ها و روش‌های دیگر حرکت می‌کرد.

رمان باچان به دلیل طنز ظریف، روایت جذاب و موضوعات عمیق خود، بیش از صد سال است که در ژاپن محبوبیت دارد و به عنوان یکی از آثار کلاسیک ادبیات ژاپن شناخته می‌شود. این اثر به دلیل ویژگی‌هایی مانند طنز ژاپنی و موضوع رشد شخصیتی هم‌راستا با داستان‌هایی نظیر ناطور دشت، اثر معروف جی. دی. سلینجر و ماجراهای هاکلبری فین، رمان کلاسیکِ مارک تواین، در نظر گرفته می‌شود.

نثر داستان باچان ساده و روان است و به راحتی مخاطب را با خود همراه می‌کند. زبان داستان صمیمی و صادقانه است و همین باعث شده حتی خوانندگان غیرژاپنی نیز با آن ارتباط برقرار کنند. این سادگی در بیان، در کنار طنز و کنایه‌های ظریف باعث جذاب‌تر شدن و ماندگاری بیشتر کتاب شده است. این رمان معروف ژاپنی را انتشارات برج با ترجمه‌ی پویان حسن‌آبادی منتشر کرده است.

اقتباس‌های سینمایی و فرهنگی از کتاب باچان

• چند فیلم سینمایی در سال‌های 1958، 1966 و 1977 از کتاب باچان اقتباس و ساخته شده است.
• از این کتاب چند نسخه‌ی تلویزیونی توسط شرکت TMS تولید شد.
• نسخه انیمیشن دو قسمتی هم از روی این کتاب در سال 1986، به‌عنوان بخشی از مجموعه «انیمیشن‌های کلاسیک ژاپنی»، در آمریکای شمالی ساخته شد.

نکوداشت‌های کتاب باچان

• سبک‌ترین و بامزه‌ترین اثر سوسه‌کی. (دونالد کین، مورخ و پژوهشگر آمریکایی-ژاپنی)
• این کتاب شورشی پرهیاهو، همراه با چاشنی و ریتم تند روایت، برای والدین، معلمان و دانش‌آموزان به یک اندازه جذاب خواهد بود. (تایمز لیتریری ساپلمنت)

کتاب باچان برای شما مناسب است اگر

• به ادبیات کلاسیک ژاپن و آثار نویسندگان مشهور آن علاقه‌مند هستید و دوست دارید داستانی طنزآمیز و جذاب بخوانید که هم سرگرم‌کننده و هم تأمل‌برانگیز باشد.
• به روایت‌هایی درباره تقابل سنت و مدرنیته علاقه دارید و از داستان‌های مربوط به رشد شخصیتی و بلوغ فکری قهرمان لذت می‌برید.
• می‌خواهید با فضای اجتماعی و فرهنگی ژاپن اوایل قرن بیستم آشنا شوید.
• کتاب‌هایی مانند ناطور دشت یا ماجراهای هاکلبری فین برایتان جذاب بوده‌اند.

در بخشی از کتاب باچان می‌خوانیم

همه‌ی کارکنان مدرسه باید به‌نوبت شیفت شب می‌ایستادند؛ همه به‌جز گورکن و قرمزپوش. وقتی پرسیدم چرا آن دو از این مسئولیت معاف‌اند، جواب دادند که برخلاف بقیه‌ی ما، آن‌ها را شخص نخست‌وزیر به مقامشان منصوب کرده است. مسخره بود: بیشترین حقوق را می‌گرفتند، کمترین ساعت کاری را داشتند و علاوه بر همه‌ی این‌ها، شیفت شب هم نمی‌ایستادند. بی‌عدالتی تا چه اندازه؟ اول قانونی دلبخواهی می‌گذارند، بعد طوری وانمود می‌کنند که انگار کاملاً طبیعی است. پست‌فطرت‌ها! خیلی از این موضوع عصبانی بودم، اما همان‌طور که جوجه‌تیغی گفته بود، هرقدر هم فهرست گلایه‌هایم طولانی می‌شد کاری برای رفعشان از دستم بر نمی‌آمد. آدم توقع دارد وقتی قانونی در کار است بتوان کاری کرد، حتی در اگر اقلیتی یکی‌دونفره باشی. جوجه‌تیغی برای اثبات حرفش اصطلاحی انگلیسی به کار می‌برد: «حق با زور است.» من متوجه نبودم منظورش چیست. توضیح داد که یعنی هر کس قدرتی دارد، کارش پیش می‌رود. این قاعده را خودم از قبل می‌دانستم، نیازی نبود جوجه‌تیغی برایم سخنرانی کند. بعد هم، ربطی به بحث شیفت شب نداشت. چطور می‌شد برای قدرتِ کسانی مثل گورکن و قرمزپوش احترامی قائل بود؟ بگذریم.

بالاخره نوبت شیفت شبِ من رسید. من آدم حساسی هستم و اگر در رختخواب خودم نخوابم خوابم نمی‌برد. حتی وقتی بچه بودم خیلی کم پیش می‌آمد پیش دوستانم بخوابم. گذراندن شب در مدرسه از خوابیدن پیش دوستانم هم بدتر بود، اما حس من اهمیتی نداشت. این جزئی از کاری بود که برایش ماهی چهل ین حقوق می‌گرفتم؛ پس مجبور بودم کم نیاورم و انجامش دهم.