معرفی و دانلود کتاب بعد از ظهر یک نویسنده

معرفی کتاب بعد از ظهر یک نویسنده

کتاب بعد از ظهر یک نویسنده داستان مردی را روایت می‌کند که اضطرابِ از دست دادن تسلط بر زبان و توانایی نویسندگی، او را به سِیروسفری درونی دعوت می‌کند. پیتر هانتکه، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، با ترسیم شخصیت‌هایی قابل‌باور، به عمیق‌ترین و پیچیده‌ترین احساسات انسانی می‌پردازد. این کتاب مفتخر به دریافت جایزه‌ی برمر شده است.

درباره‌ی کتاب بعد از ظهر یک نویسنده

در یک بعدازظهرِ ماهِ دسامبر، غروب‌هنگام، نویسنده‌ای که پشت میز کارش نشسته، تصمیم می‌گیرد دور دنیا قدم بزند؛ در میدان‌ها و کوچه‌ها بچرخد، در حومه‌ی شهر گم شود و باز به خانه‌ی تاریکش بازگردد. در طول این سِیر، شکی دوگانه نسبت به دنیای درون و بیرون از خود شکل می‌گیرد. اما نویسنده گویی همه‌چیز را برای اولین بار می‌بیند و وقتی چشمانش را می‌بندد، حقیقت در خالص‌ترین شکل خود نمود می‌یابد.

کتاب بعد از ظهر یک نویسنده (The Afternoon of a Writer) نوشته‌ی پیتر هانتکه (Peter Handke)، بیان‌کننده‌ی ترس نویسنده از انفصال از زبان و نویسندگی است. این رمان کوتاه در مرکز یک شهر اروپایی آغاز و در طول داستان، به حاشیه‌های شهر کشیده می‌شود. می‌توان حاشیه‌ها را مرزهای خواب و رؤیا یا مرزهای زبانی قلمداد کرد. نویسنده سؤالات بنیادینی درمورد چیستی و ماهیت نویسندگی در این اثر مطرح می‌کند؛ سوالاتی نظیر این‌که نویسندگی درحقیقت چیست و چه جایگاهی در مشاغل مدرن امروزی دارد؟

پیتر هانتکه در کتاب بعد از ظهر یک نویسنده در کشمکش بین زبان و زمان، داستانی جذاب از ملاقات نویسنده با مترجمش نقل می‌کند. نویسنده در جست‌وجوی پاسخ سؤال‌هایش به سراغ مترجمش می‌رود. مترجمْ پیرمردی است که پیش‌تر نویسنده بوده و حالا دیگر از این عرصه کنار کشیده است. او نکات مهمی به نویسنده درباب پیدا کردنِ خویشتنِ حقیقی می‌گوید و کلید موفقیت در نویسندگی و ماندن در این عرصه را «قطعیت» عنوان می‌کند؛ عنصری که نویسنده از آن محروم است و این محرومیت در رفت‌وآمدهای مکررِ او بین مرکز شهر و بیرون از شهر مشهود می‌باشد.

پیتر هانتکه یکی از چهره‌ی برجسته‌ی ادبیات آلمان و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل 2019، با بهره‌گیری از زبان منحصربه‌فرد خود، کشف‌وشهود درونی یک انسان را به تصویر می‌کشد. رمان بعد از ظهر یک نویسنده را می‌توان یک تفحص شخصی درباب رابطه‌ی انسان با خود و جهان پیرامون دانست. گفتنی‌ست انتشارات مهرگان خرد چاپ و نشر این کتاب را بر عهده داشته و مسلم بخشایش آن را ترجمه کرده است.

نکوداشت‌های کتاب بعد از ظهر یک نویسنده

• شگفت‌انگیز. (لس‌آنجلس تایمز)

• جایزه‌ی نوبل پاداشی برای این اثر ماندگار است. (Eustaquio Barjau, ABC)

• هانتکه در آثار خود علیه قراردادهای موجود می‌شورد. (آنتونیو لوکاس، El Mundo)

• ابداع زبانی و ترسیم تجربه‌ی عمیق انسانی در این اثر ستودنی است. (هیئت داوران جایزه‌ی نوبل)

• پیتر هانتکه، برنده‌ی برحق جایزه‌ی نوبل ادبیات 2019، نویسنده‌ای است که جهان را از خلال درونیات شخصیت‌هایش برای ما ترسیم می‌کند. (آلخاندرو گاندارا، El Cultural)

کتاب بعد از ظهر یک نویسنده برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به دوست‌داران ادبیات داستانی و رمان‌های کوتاه آلمانی پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب بعد از ظهر یک نویسنده می‌خوانیم

با ذهنی درگیر این تصاویر بیرون رفت و وارد فضای باز شد؛ حالا احساس می‌کرد می‌تواند به مسیرش برای خارج شدن از شهر و عبور از خیابان شلوغی که او – چراکه کسی را تنها و بدون همراه در آنجا ندیده بود و همین‌که به‌عنوان یک قاعده او نیز خودش را به‌خاطر زمانی که صرف رسیدن به نیمه‌ی راه کرده بود، از دست می‌داد– آن را خیابان پر ازدحام می‌نامید ادامه بدهد. در طول سالیان سال بارها سعی کرده بود تا با رؤیت این قسمت از خیابان به‌عنوان مکانی شبیه دیگر مکان‌ها بتواند پیچ‌و‌خم‌ها، دست‌اندازها، مناظر –اصلاً گویی چنین کاری جزو کسب‌وکار نویسنده محسوب می‌گردید– و زمان را توصیف کرده و البته دوباره در سکوت سری هم به برخی از پاساژهایِ خیلی مانده به انتهای خیابان بزند. آیا این بار این نشانه‌ی خوبی نبود که او در زمان عبور از کنار یک کتاب‌فروشی به‌جای اینکه نگاهی بی‌اراده به ویترین آن برای رصد کتاب‌های مورد علاقه‌اش بیندازد، سری رو به بالا داشت و مهیای صحبت کردن بود؟ او اغلب فکر می‌کرد که توانسته این عادت را ترک کند اما (در واقع) همچنان به دلیل اشتیاق ناشی از همین فکر غرورآمیز، ناخودآگاه سرش را به طرف آن ویترین می‌چرخاند.

گرچه هوا در این خیابان طویلِ دارای پیچ‌وخم‌های متعددِ کور‌کننده‌ی دید و خانه‌هایی بلند با سقف‌های معلق، رو به تاریکی بود، اما بااین‌حال آن باریکه‌ی آسمان فوقانی (این خیابان) مثل رد تصویرِ خیابان زیرینش همچنان روشن بود. در تمامی مغازه‌ها تنها یک موسیقی مختص کریسمس شنیده می‌شد، البته آن هم مرتباً توسط بلندگویی که از آن صدای جشن گرفتن برای دریافت اقلام مصرفی در یک مراسم مناجات پرازدحام پخش می‌شد، قطع می‌گردید. نویسنده اصلاً توجهی به مردمی که به شکل پرازدحام و در صفوفی درهم‌تنیده در حال حرکت در جهت مخالف بودند نداشت. در همان ابتدای خیابان مورد هجوم نگاه جمعی یک گروه از بچه‌ها قرار گرفت، نگاهی نه از جنس شناختن بلکه از جنس درک نکردن و حتی تخاصم.