معرفی و دانلود کتاب به نام زن: مجموعه داستان‌های کوتاه درباره سرنوشت هفت زن

معرفی کتاب به نام زن: مجموعه داستان‌های کوتاه درباره سرنوشت هفت زن

زارا لعل در کتاب به نام زن بر نشان دادن جنبه‌های مختلف زندگی زنان و مشکلاتی که با آن مواجه هستند، تأکید می‌کند. کتاب از هفت داستان تشکیل می‌شود که هرکدام به داستان زندگی یک زن، در دوره‌های زمانی مختلف و از نقاط مختلف دنیا اختصاص دارد. این زنان راوی داستان‌های از عشق، ناکامی، مصائب زندگی، صبر، محدودیت و... هستند.

درباره‌ی کتاب به نام زن

در دهه‌های اخیر، زمزمه‌ی مبارزات زنان، برای کسب حقوقی که از آن‌ها سلب شده، به ایران نیز رسیده است. در این میان، اولین پشتیبانی‌ها از سمت جامعه‌ی ادبی نسبت به این رخداد صورت گرفته. قرن‌ها تاریخ مذکر، موجب شده بود زن‌ها به سایه بروند و نهایت نقشی که به آن‌ها داده شود، نقش معشوقه‌ی داستان‌ها باشد. تاجایی که نویسنده‌ای مانند «ماری آن ایوانس»، آثار خود را با نام مردانه‌ی «جورج الیوت» می‌نوشت تا مورد استقبال خواننده‌ها قرار بگیرد. اما حال، کتاب‌هایی توسط نویسندگان زن و مرد نوشته شده است که در آن، زنان نقش محوری دارند و یا دست‌کم فضایی با مختصات فکری زنانه توصیف می‌شود. ادبیات زن‌محورانه، ریشه‌گرفته از همین تحوّلات است که به شکل گسترده‌ای از دهه‌ی هفتاد میلادی، جای خود را در میان شاخه‌های مختلف ادبیات باز کرد.

کتاب به نام زن در همین راستا به قلم زارا لعل نوشته شده است و نویسنده در آن، محوریت داستان‌هایش را به زندگی هفت زن می‌بخشد. بحران‌ها، موانع و مشکلات در زندگی تمام انسان‌ها پیش می‌آید؛ اما به‌یقین، نحوه‌ی برخورد زنان با این موانع، با شکلی که مردان آن را تجربه می‌کنند، متفاوت است. زنان با کلیشه‌هایی جنسیتی‌ مواجه هستند که همواره دست‌وپایشان را می‌بندد. زندگی در محدودیت‌های دنیایی که در آن مرد جنس برتر است، اصلاً کار راحتی نیست.

زارا لعل در کتاب به نام زن روایت‌گر داستان زندگی هفت زن از نقاط مختلف دنیا است. زنانی که شاید در دنیای واقعی وجود نداشته و تماماً حاصل تخیلات ذهن نویسنده باشند، اما اگر بادقت به اطرافتان بنگرید، زنانی شبیه به آن‌ها پیدا خواهید کرد. خوش‌لقا، خجسته، الکین، چیمن، یغما، مینورا و کارلا هفت زن این کتاب هستند که هر کدام‌شان با موانعی در زندگی خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این موانع، موجب به‌وجود آمدن محدودیت‌هایی برایشان می‌شود و آن‌ها را وارد یک جنگ همیشگی می‌کند؛ جنگ با مشکلات خانوادگی، ناکامی‌های عاشقانه، کلیشه‌های جنسیتی، جامعه‌ای که فضا را برای آن‌ها تنگ می‌کند و مواردی از این دست.

این داستان‌ها در دوره‌های زمانی مختلف روایت می‌شوند. نویسنده به تناسب سالی که روایت در آن رخ داده است، قلم خود را تغییر می‌دهد. به‌عنوان مثال، خوش‌لقا، که زنی ایرانی در دهه بیستم خورشیدی است، به‌عنوان راوی داستان خود، باید از کلمات خاصی متنااسب با زمانه و موقعیت اجتماعی خود استفاده کند. زارا لعل این نکته را رعایت کرده و از کلمات متناسب با دوره‌ی زمانی روایت بهره جسته است.

کتاب به نام زن با ماهیت زن‌محورانه‌ی خود، در تلاش است تا اصالت داستان‌ها را به زنانی ببخشد که در زندگی‌شان به وسیله‌ی فشارهایی که جامعه به آن‌ها تحمیل می‌کند، تحت‌فشار هستند و چاره‌ای جز تحمل ندارند.

این اثر، در سال 1401 توسط نشر راوشید روانه‌ی بازار شد.

کتاب به نام زن برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات داستانی، به‌ویژه افرادی که به داستان‌هایی بر اساس زندگی زنان علاقه دارند، پیشنهاد مناسبی است. طرفداران داستان‌های کوتاه نیز، به این مجوعه‌داستان جذب خواهند شد.

با زارا لعل بیشتر آشنا شویم

زهرا لعل گون، در سال 1378 به دنیا آمد. وی در نوشته‌های خود از نام هنری «زارا لعل» استفاده می‌کند. لعل‌گون، نویسنده‌ی جوان اثر پیش رو، کتاب‌های «ذهن آبی» که درباره‌ی کارایی ذهن است و «رقص زندگی» را نیز در کارنامه‌ی خود دارد.

در بخشی از کتاب به نام زن می‌خوانیم

او 4 سال داشت اما من 19 سال، من در آرامش به دنیا آمده بودم و او در جنگ. من از جنگ هراس داشتم و او باکی از جنگ نداشت. اگر به شرایط پرمخاطره و بد عادت کنیم، دیگر نه از چیزی هراس خواهیم داشت و نه بد و بدی مفهومی خواهد داشت .محمدعلی با سن کمی که داشت می‌توانست خیلی از چیزها را درک کند. اما من، من حتی به صدای بمباران هم عادت نکرده بودم، با اینکه در طی 4 سال پیش و حتی قبل‌تر جنگ را می‌دانستم و شناخت کافی به اسلحه و برخی از تجهیزات جنگی داشتم اما با این حال، باز هم می‌ترسیدم و با هر صدایی از جا برمی‌خیزیدم، اما‌ محمدعلی با شنیدن صداهای مهیب، خوشحال نیز می‌شد.

این بود، فرق ما بین من و محمدعلی. ما در بابل زندگی می‌کردیم اما به دلیل مهلک شدن کامل زیرساخت شهر بابل، به فیض‌آباد نقل مکان کردیم، آن جایی که بودیم هم جنگ بود، اما نسبت به بابل میزان خشونت و تلفات کمی داشت. ما در خانه‌ای‌ تقریباً متروک که در حال زندگی بودیم، افسار خانواده را می‌بایست من در دست می‌گرفتم، هر طور شده شکم‌مان را سیر می‌کردم. جنگ بود، کسی به کسی رحم نمی‌کرد، همه برای سیر کردن شکم‌هایشان حاضر بودند، نان دگری را از دهانش بروبد. زندگی به مراتب روز به روز دشوارتر می‌شد، من روز باید دنبال نانی می‌بودم تا شکم خود، مادرم و‌ محمدعلی را سیر کنم. جایی که به آن نقل مکان کرده بودیم، فیض آباد، یکی از مهم‌ترین مراکز تولید خشخاش در افغانستان و جهان به شمار می‌رود، مردم فیض‌آباد بیشتر به مواد مخدر معتاد بودند. کابل که‌ کاملاً تخریب شده بود و به طالبان واگذار شده بود؛ اما من دلم هنوز هم کابل را می‌خواست.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
خوش‌لقا
خجسته
اِلکین
چیمَن
یغما
مینورا
کارلا