معرفی و دانلود کتاب خوشبخت مردن

معرفی کتاب خوشبخت مردن

کتاب خوشبخت مردن رمانی فلسفی و کلاسیک به قلم آلبر کامو است. این اثر که یازده سال پس از مرگ نگارنده‌اش منتشر شده، داستان مردی به نام مرسو را روایت می‌کند که در حادثه‌ای پاهای خود را از دست می‌دهد و پی آن، زندگی‌اش شکلی دیگر به خود می‌گیرد. او که تمام زندگی‌اش را با فقر دست‌وپنجه نرم کرده، پس از آشنایی با فردی ثروتمند به نام زاگرو، می‌خواهد به هر بهایی که شده به زندگی «آری» بگوید.

درباره کتاب خوشبخت مردن:

آلبر کامو در یکی از آثار خود چنین می‌نویسد: خوشبختی و بیهودگی زاده‌ی یک سرزمینند و این دو از هم جداشدنی نیستند.

رمانی که در دست دارید، از دو بخش تشکیل شده است. نویسنده در قسمت اولِ خوشبخت مردن (A Happy Death) زندگی یکنواخت، پوچ و بی‌هدف پاتریس مرسو را پیش چشم مخاطبان خود قرار می‌دهد. مردی با شغل اداری کسل‌کننده، که در رابطه‌ای بی‌معنا با معشوقه‌اش،‌ مارت، قرار دارد. مرسو که میان پوچی و بی‌معنایی گرفتار آمده، با مرد میان‌سال و ثروتمندی به نام زاگرو آشنا می‌شود. کسی که به نظر می‌رسد راه خروج از باتلاق تکرار و تهی بودن را خوب بلد است... اینگونه است که درنهایت مرسو دست به تصمیمی عجیب می‌زند؛ تصمیمی که نه تنها سرنوشت خود، که زندگی زاگرو را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. قسمت دوم رمان، نشان‌دهنده‌ی تبعات این تصمیم سرنوشت‌ساز است.

خوشبخت مردن اولین رمان آلبر کاموست. او این اثر را بین سال‌های 1936 و 1938 و در سن بیست‌وپنج‌سالگی به رشته‌ی تحریر درآورد اما تصمیم گرفت هرگز آن را منتشر نکند. چرا که به عقیده‌ی خودش رمانی بسیار ضعیف بود. سرانجام، کتاب یازده‌ سال پس از مرگ نگارنده‌ی خویش و در سال 1971 به انتشار رسید. این رمان قواعد را در هم می‌شکند و تصویر صریح و بی‌واسطه‌ای را از نگارنده‌ی خویش به نمایش می‌گذارد.

نویسنده در رمان حاضر،‌ برخلاف بسیاری از آثارش، از جمله بیگانه که از نثری روان برخوردار است، از سبک نوشتاری ویژه‌ای پیروی کرده و می‌توان چنین گفت که تمام اهتمام خود را در استفاده از واژگان و جملات به کار گرفته است. گفت‌وگوهای فلسفی و درونی شخصیت اصلی داستان از جمله قسمت‌های جذاب و پرکشش اثر پیش‌روست.

بد نیست در این میان به شباهت و تفاوت‌های کتاب با دیگر آثار کامو (Albert Camus) نیز اشاره‌ای داشته باشیم. آنچه که بیش از همه و پیش از هر چیزی به چشم می‌آید، نوشتن درباره‌ی مرگ است؛ از نمایشنامه‌ی سوءتفاهم و کالیگولا گرفته، تا رمان بیگانه و طاعون. همچنین بسیاری از صاحب‌نظران به مقایسه‌ی شاهکار داستایفسکی و این اثر برآمده‌اند و راسکلنیکوفِ جنایت و مکافات را با مورسوی خوشبخت مردن هم‌تراز کرده‌اند.

نکوداشت‌های کتاب خوشبخت مردن:

- همراه با غنایی هنری و فلسفی. (Kirkus Reviews)
- اولین اثر یک استاد. (Library Thing)
- اولین گام موفقیت‌آمیز کامو. (Prezi)

کتاب خوشبخت مردن مناسب چه کسانی است؟

اگر به مطالعه‌ی رمان‌های کلاسیک و فلسفی علاقه‌مند هستید، از مطالعه‌ی کتاب خوشبخت مردن لذت خواهید برد.

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده‌ی فرانسوی - الجزایری به سال 1913 به دنیا آمد و در چهار ژانویه‌ی 1960 از دنیا رفت. کامو کودکیِ نسبتاً دشواری را در الجزایر پشت سر گذاشت. او برخی از خاطرات این دوره از زندگی‌اش را بعدها در رمان آدم اول به شکلی هنرمندانه بیان نمود. زندگی ادبی‌اش در سنین جوانی و با کار روزنامه‌نگاری آغاز شد. گرایش‌های سیاسی‌اش نیز در همین دوره شروع به شکل گرفتن نمودند.

در یک نگاه کلی، نوشته‌های کامو را می‌توان به دو دسته‌ی «ادبی» و «نظری» تقسیم کرد؛ آثار نظری او شامل جستارها، مقالات و کتاب‌هایی با درونمایه‌‌های سیاسی، اجتماعی و فلسفی‌اند. برای نمونه، می‌توان به کتاب‌های «عصیانگر» و «افسانه‌ی سیزیف» اشاره کرد. آثار ادبی او شامل نمایشنامه‌ها و رمان‌های مشهوری چون «سوءتفاهم»، «بیگانه»، «کالیگولا» و... می‌شوند.

درباره‌ی زندگی و اندیشه‌ی کامو گفتنی بسی بیش از اینهاست. خصوصاً می‌توان مطالب بسیار جالب توجهی درباره‌ی دوران دوستی و بعدها دشمنی‌اش با ژان پل سارتر، دیگر نویسنده و فیلسوف اهل فرانسه بیان داشت. با این حال مجال اندک ما در نوشتار حاضر اجازه‌ی پرداختن به جزییاتی از این دست را نمی‌دهد؛ از سویی، زمانی که زندگینامه‌های درخشانی برای خواندن درباره‌ی کامو موجود است، چنینی کاری کمی بیهوده نیز می‌نماید.

در بخشی از کتاب خوشبخت مردن می‌خوانیم:

روز بعد، صبح زود از خواب بلند شد و به طرف دریا رفت. آسمان دیگر روشن شده بود و صبح پر از بال زدن‌ها و فریاد پرنده‌ها بود اما خورشید تازه به انحنای افق رسیده بود. به نظر می‌رسید که مرسو در تاریکی بی‌انتهایی شناور است. با بالا آمدن خورشید، دست‌هایش را در لایه‌های قرمز و طلایی ‌رنگِ خنکِ آب فرو برد. بعد از آن شناکنان به ساحل برگشت و قدم‌زنان به خانه آمد. بدنش برای همه پیش‌آمدهای احتمالی روز آماده بود و این اولین کاری که انجام داده بود، بقیه روزش را تحت تأثیر قرار می‌داد؛ از طرف دیگر هم، کوفتگی و صرف انرژی، همه روزش را با بی‌قیدی و سستیِ همراه با لذتی توأم کرده بود. با این حال، هنوز هم ساعت‌هایی طولانی را در پیش رو داشت. او هنوز هم زمان را از لاشه عادت‌هایی که باز هم پندهای زیادی برایش داشتند، جدا نکرده بود. کاری نداشت و زمان برایش بسیار طولانی به نظر می‌رسید.

هر دقیقه، دوباره ارزش معجزه‌آمیز خودش را داشت. با این حال او به ارزش این دقیقه‌ها پی نمی‌برد. درست به همان شکل که روزهای مسافرت، به نظر تمام نشدنی هستند و در یک اداره هم از دوشنبه‌ای تا دوشنبه دیگر، به سرعتِ چشم بر هم زدنی می‌گذرد. بنابراین مرسو که از همه حمایت‌ها محروم شده بود، هنوز هم تلاش می‌کرد تا آن حمایت‌ها را در زندگی‌ای که به هیچ چیز جز خودش توجه نداشت، به دست بیاورد. بعضی وقت‌ها ساعتش را برمی‌داشت و به دقیقه‌شمار آن که از یک عدد به عدد دیگر می‌رفت، خیره می‌شد و از اینکه یک پنج دقیقه، اینقدر طولانی بود، شگفت‌زده می‌شد. بی‌شک آن ساعت، راه‌گشا بود - راه‌گشای راهی پر از درد و مصیبت - که به هنر والای بی‌کار شدن ختم شد. یاد گرفت که به گردش بپردازد و بعد از ظهر، ساعتی را در کنار ساحل تا خرابه‌های تیپازا قدم زد.

فهرست مطالب کتاب

زندگینامه آلبر کامو
فصل اول: مرگ طبیعی
فصل دوم: مرگ آگاهانه