معرفی و دانلود کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد

معرفی کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد

کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد، روایت‌های اصغر عبداللهی از سفرهایی است که در سال‌های متمادی به نقاط مختلف ایران داشته. عبداللهی که از پیشروان فیلم‌نامه‌نویسی در سینمای پس از انقلاب است، در این ناداستان‌ها، مواجهات، گشت‌وگذارها، شهرگردی‌ها و پرسه‌زنی‌هایش در چندین شهر کشور را شرح می‌دهد.

درباره‌ی کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد

اصغر عبداللهی از بهترین فیلم‌نامه‌نویس‌های دهه‌های 60 و 70 سینمای ایران بود. خیلی از منتقدین و کارگردان‌ها او را پیشگام فیلم‌نامه‌نویسی پس از انقلاب می‌دانستند و اعتقاد داشتند او به فیلم‌نامه‌نویسی اعتبار داد و آن را به اوج رساند. عبداللهی نسبتاً پرکار بود و با کارگردان‌های مهم معاصر خود، مانند مسعود کیمیایی و کیومرث پوراحمد همکاری کرد. بااین‌حال، او بیشتر خود را داستان‌نویس می‌دانست و علاقه‌ی وافری به داستان‌های کوتاه داشت. او نویسنده‌ی چیره‌دستی بود و در زمینه‌ی بسیاری از ژانرهای ادبی طبع‌آزمایی کرد. کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد، ازجمله آثار ناداستان اوست. این اثر، شرح سفرهایی است که او در طی چندین سال به شهرهای مختلف کشور داشته.

اصغر عبداللهی ناداستان را کاملاً غیرداستانی نمی‌دانست، بلکه در آن رگه‌هایی از داستان می‌دید و سعی می‌کرد همین ویژگی‌های را در آن برجسته‌تر کند. به خاطر همین، نوشته‌های او جذاب و خواندنی هستند و خواننده را کاملاً درگیر موضوع می‌کنند. او روی مرز باریک بین داستان و غیرداستان قدم می‌گذارد و سعی می‌کند سبک نوشتاری خاص خود را بیابد. کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد، نمونه‌ای از همین سبک منحصربه‌فرد اوست. نویسنده در اثر پیش‌رو چندان تمایلی ندارد شرح ماجراجویی‌هایش را بنویسد اما به خاطر علاقه‌ی وافری که به شهرگردی و تاریخ هر شهر دارد، سعی می‌کند آن شهر را مثل یک گردشگر حرفه‌ای توصیف کند. از سوی دیگر، توصیفات او کاملاً داستانی هم نمی‌شوند و او به دام داستان‌نویسی نمی‌افتد. او خیلی دقیق، بر روی یک لبه‌ی باریک حرکت می‌کند و با روایت آنچه دیده و با آن‌ها مواجه شده، موفق می‌شود ناداستانی پرکشش و گیرا خلق نماید.

کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد، حاصل چندین دهه سفر و گشت‌وگذار نویسنده است. اصغر عبدللهی علاقه‌ی زیادی به سفر داشت و به مکان‌های زیادی رفته بود. او مدام به بهانه‌ای راه شهری را در پیش می‌گرفت؛ گاهی برای کار حرفه‌ای مثل فیلم‌برداری یا تحقیق فیلم‌نامه، گاهی برای استراحت و تعطیلات و گاهی هم بدون هیچ دلیلی. این نویسنده همواره در حال سفر بود؛ از آستارا و قلعه رودخان و چالوس در شمال تا کیش و بندرلنگه در جنوب، چون عمیقاً اعتقاد داشت که «همیشه چیزی آدمیزاد را باید از زمان و مکان عادت‌شده‌اش دور کند». همین‌طور علاقه‌ی زیادی به جست‌و‌جو در بافت‌های تاریخی تهران داشت و پیوسته به مکان‌های قدیمی این شهر سرک می‌کشید و رویابافی می‌کرد. او با روایت‌های خواندنی‌اش، خواننده را با خود همسفر می‌کند و به گوشه و کنار ایران می‌کشاند.

کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد یک سال پس از درگذشت اصغر عبداللهی منتشر شده. این کتاب را نشر چشمه به انتشار رسانده است.

کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به ناداستان، ادبیات غیرداستانی و حال‌وهوای سفرنامه‌ها علاقه دارید، مطالعه‌ی این کتاب به شما پیشنهاد می‌شود.

با اصغر عبداللهی بیشتر آشنا شویم

اصغر عبداللهی (1334-1399) نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینما بود. او تحصیلاتش را در رشته‌ی نمایشنامه‌نویسی نیمه‌تمام گذاشت و وارد فعالیت‌های سینمایی شد. عبداللهی از اواسط دهه‌ی 1360 نوشتن فیلم‌نامه را شروع کرد و خیلی زود تبدیل به یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین فیلم‌نامه‌نویس‌های سینمای پس از انقلاب شد. «خواهران غریب»، «مرسدس»، «عشق کافی نیست»، «آبی»، «عینک دودی» و «چتری برای دو نفر» از مشهورترین آثار او هستند. او به خاطر فیلم‌نامه‌ی فیلم «خانه خلوت» برنده‌ی سیمرغ بلورین جشنواره‌ی فیلم فجر شد. «یک قناری، یک کلاغ» تنها فیلمی است که کارگردانی کرده.

اصغر عبداللهی داستان هم می‌نوشت و چندین مجموعه داستان کوتاه منتشر کرده است. «هاملت در نم‌نم باران»، «سایبانی از حصیر» و «در پشت آن مه» ازجمله‌ی این آثار هستند.

در بخشی از کتاب در کلمات هم می‌شود سفر کرد می‌خوانیم

عصر می‌روم به سمت کشتی یونانی در قسمت صخره‌ای جزیره. داستان به گِل نشستن این کشتی را در جایی خوانده‌ام. روایت این است که کشتی یونانی شبی توفانی سرگردان در آب‌های خلیج‌فارس چون فانوس دریایی نمی‌بیند، آن‌قدر می‌آید تا در قسمت کم‌عمق متوقف می‌شود. کشتی ظاهراً گیر می‌کند به صخره‌ها و با هیچ ترفندی تکان نمی‌خورد. از کجا می‌رفته به کجا معلوم نیست. بومیان صدای مهیب کشتی با صخره را شنیده‌اند. یکی‌شان می‌گفت این‌جا می‌شود که نهنگی به خشکی آمده و نعره سر داده. گمان کردیم نهنگ است. می‌گفت کسانی را دیده‌اند که هول‌زده و گیج از نردبان کشتی به خشکی آمده‌اند. چشم‌های شیشه‌ای داشته‌اند. می‌گفت یک هفته‌ای تقلا کرده‌اند بلکه کشتی را از خشکی به دریا برگردانند. منتظر توفان، منتظر موج، منتظر جزرومَد دریا، اما افاقه نکرده. شبی کشتی را آتش زده‌اند و رفته‌اند. یادش هست منظره‌ی کشتی در شعله‌های آتش.

وقتی به کشتی یونانی می‌رسم، در غروب، مِه و نم‌نم باران آن عکس خیال‌انگیز کشتی یونانی در غروب جزیره را در این سفر نمی‌بینم. سال‌ها بعد می‌روم و غروب را از پس‌وپشت کشتی یونانی تماشا می‌کنم. کشتی به‌گِل‌نشسته هنوز هم یکی از جاذبه‌های گردشگری جزیره‌ی کیش است، انگار نهنگی از آب پریده باشد بیرون و فیکس ‌فرم شده باشد برای تماشا و عکس، منظره دادن به غروب در آن قسمت جزیره مفت‌ومجانی. من البته همیشه به بهت کاپیتان و ملاحان کشتی می‌اندیشم در آن شبی که به روایتی توفان بوده و مِه و به روایتی هوا صاف بوده و گرم و دَم‌کرده.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
کنگ
کیش
ماکو
میناب
نیاک
الموت
آستارا
نایین
اصفهان
کاشان
چالوس
شیراز
قلعه رودخان
بندر لنگه
تهران
باغ نگارستان
عمارت مسعودیه
گردش‌های یومیه