معرفی و دانلود کتاب درد شیدایی

معرفی کتاب درد شیدایی

کتاب درد شیدایی نوشته‌ی ملیکا بردبارخو، داستان عاشقانه‌ی زوجی را به تصویر می‌کشد که در گیر و دار روزمرگی‌های زندگی و گذر زمان، عشق و علاقه‌ی بینشان کمرنگ می‌شود.

درد شیدایی کتابی است پر از حرف‌ها، درد و دل‌ها، انتظارات و درخواست‌های عاشقانه‌ی فردی که دلش نمی‌خواهد پایان عشقش مثل بقیه‌ی قصه‌های عاشقانه تلخ و دردناک باشد.

قدرت عشق در شادی، غم و ارتباط احساسی بین دو شخص این کتاب موج می‌زند؛ اما گاهی یادشان می‌رود اگر به دلیل علاقه‌ای که دارند رنجی می‌کشند، روزی هم به خاطر این عشق احساس خوشبختی می‌کردند. سرخوردگی و تلاش هر دوی آن‌ها برای حفظ این عشق، شما را به خواندن ادامه‌ی داستان ترغیب می‌کند.

در بخشی از کتاب درد شیدایی می‌خوانیم:

دوستت دارم، دوستت دارم، با صدایش بلند می‌شوم، می‌گوید دوستت دارم، آرام می‌گوید، پرتکرار می‌گوید، حتی بعضی از آن‌ها اصلاً معلوم هم نیستند و متوجه واج‌ها و هجاهایش نمی‌شوی و اگر قبل‌تری‌های واضح‌تر نبودند من هم شاید هیچ‌گاه نمی‌فهمیدم، پتو را رویش می‌کشم و بالشتش را کمی جا به‌ جا می‌کنم، تکانی می‌خورد و تغییر موقعیت می‌دهد و دیگر هیچ دوستت دارمی شنیده نمی‌شود.

بعدازآن با هرقدر تلاش و کش‌ و قوس‌ها و گربه شدن‌ها، هیچ خوابم نمی‌برد، می‌دانم با اوست، این دوستت دارم‌ها، این دو شب و سه روز نبودن‌ها، این کتک‌ها، زخم‌ها، گریه‌ها، بیشترش برای اوست، خیلی وقت است که رو دست علاقه‌اش بادکرده‌ام، نه می‌تواند کنارم باشد نه از من آشغالی بسازد که خیلی ساده دورش بیاندازد، من و او عاشق‌هایی بودیم که فکر می‌کردیم معشوقه‌ی یکدیگریم، من از تمام او‌های جهان گذاشتم تا او برای من باشد و او از تمام او‌های جهان گذشت تا من و او هر دو برایش باشیم و به‌ وضوح پیداست که آن دیگری در دنیای احساسی یک زن نمی‌گنجد.

تمام داستان از آنجایی شروع شد که اوی آمده‌اش هوس رفتن به سرش زد و من هم جایگزین گذران اوقاتش شدم، ما باهم وقت می‌گذراندیم و وقت می‌گذراندیم و وقت می‌گذراندیم و باهم می‌خندیدیم و می‌خندیدیم و می‌خندیدیم به چه؟، به هر چه که فکرش را کنی، می‌نشستیم دستان یکدیگر را می‌گرفتیم و اتل متل کودکانه‌مان را با انگشتانمان می‌خواندیم و به هر چه که می‌دیدیم می‌خندیدیم، حتی ترک‌ها و خط و خش‌های دیوارها.

عاشقش شدم، دلم برای معرفت قلبش سوخت و مولکول‌های تفاهم با اتم‌های ترحم، وحدت اشتراکات کوانتومی ذرات علاقه را به امید آتش دوست داشتن جرقه زدند و فکرش را هم نمی‌توانی بکنی اگر بگویم جای روشن شدن، بوم، آتش گرفت، سوخت، گرم شد، خاکستر شد و به مرحمت ققنوس در تناسخ دوباره‌ی زندگی‌اش انگار جای‌اش ابدی امن بود.