معرفی و دانلود کتاب مرداد دیوانه

معرفی کتاب مرداد دیوانه

محمدحسن شهسواری در کتاب مرداد دیوانه، داستان قتل مشکوک و رازآلود اعضای یک خانواده را روایت می‌کند. او در این اثر جنایی-معمایی، ما را به همراه شخصیت محوری داستان به نام شهراد شاهانی، وارد فضایی مرموز می‌کند و با روایت بخش به بخش از دیدگاه این شخصیت و شخصیتی دیگر به نام ساغر، به تدریج به سمت حل پرونده گام برمی‌دارد.

درباره‌ی کتاب مرداد دیوانه

محمدحسن شهسواری کتاب معمایی و جنایی مهیج خود را با روایتی از دیدگاه شهراد آغاز می‌کند. نویسنده با بهره از روایت چندصدایی، ماجرای کتاب مرداد دیوانه را جذاب‌تر و تعلیق آن را به مراتب بیشتر کرده است. او فصل‌های کتاب خود را صرفاً به دو عنوان، به نام‌های شهراد و ساغر، اختصاص داده و ماجرای کتاب را از دید این دو شخصیت روایت می‌کند. شهسواری کتاب مرداد دیوانه را از دیدگاه شهراد و اتفاقی که برای او افتاده روایت می‌کند.

کیف شهراد را وسط خیابان می‌قاپند و تا جایی که می‌توانند، کتکش می‌زنند. او در همین حین به این موضوع دست می‌یابد که برای ادامه‌ی زندگی باید دلیل خوبی وجود داشته باشد، در غیر این صورت، ادامه‌ی زیستن هیچ کار آسانی نیست. محمدحسن شهسواری سپس از غم و اندوه بزرگ شهراد می‌نویسد. او که مراسم سوم و هفتم و چهلم همسر و فرزندش را پشت سر گذشته، تازه متوجه درد جانکاه فقدان می‌شود. اکنون از این دو فقط یک‌سری متعلقات مانده و چند خاطره که نویسنده آن را تیزتر و برنده‌تر از هر شمشیری توصیف می‌کند. محمدحسن شهسواری با ترسیم غم و دردی که شهراد متحمل آن‌هاست، سعی دارد نشان دهد که خاطرات چه قدرتی دارند و چه تأثیرات عاطفی می‌توانند روی جسم و روح بازمانده‌ها بگذارند.

شهراد شاهانی، شخصیت محوری کتاب مرداد دیوانه، پس از اینکه تقریباً می‌تواند با غم سنگین عزیزان از دست رفته‌اش کنار بیاید و کمی بر خود مسلط شود، به دنبال این قتل مرموز می‌رود. محمدحسن شهسواری با نثر خاص و گیرای خود، شهراد و مخاطب را به هزارتویی از معماها و ناشناخته‌ها می‌برد تا در نهایت پرده از این قتل مرموز بردارد. کتاب مرداد دیوانه، اثری جنایی و معمایی با درونمایه‌ی غم و اندوه، با همت انتشارات هیلا چاپ و روانه‌ی بازار شده و اکنون در دسترس شما عزیزان قرار دارد.

کتاب مرداد دیوانه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به داستان‌های فارسی رازآلود و جنایی-معمایی علاقه دارید، خواندن این کتاب را به شما توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب مرداد دیوانه می‌خوانیم

به نظرم مهم نیست چقدر یا چطور زندگی کنی، مهم این است که چطور بمیری. خبر مرگ بیژن غوغایی در محافل ورزشی و خیریه‌های تهران راه انداخته بود. تازه فهمیده بودم او کجاها و به چه کسانی کمک می‌کرده. غیر از آن‌همه نوجوان و جوان شهرستانی که به خرج خودش تهران آورده بود و آموزش داده بود، در هیئت مدیرۀ سه خیریۀ مهم تهران عضو بود و جزو کمک‌کننده‌های مخفی به تعداد زیادی جمعیت و انجمن دیگر. کلی هم آدم‌های دیگر را در آن هفت روز دیدم که بیژن در کوچه و خیابان بهشان برخورده بوده و کمک کرده بوده. از میان آن‌ها به‌خصوص کلی معتاد سابق بودند که می‌گفتند بیژن علاوه بر این‌که ترکشان داده، این ور و آن ور برایشان کار پیدا کرده. بیژن بهشان گفته بوده به این دلیل کمکشان می‌کند که برادری داشته که از اعتیاد مرده. وقتی حساب کردم دیدم دقیقاً در سال‌هایی آن‌ها را نجات داده که من ازش دزدی و فرار کرده بودم. سال‌هایی که به زندان ختم شده بود. برای آن که با بیژن بزرگ شده بود تقریباً هیچ‌کدام از این‌ها قصه و افسانه نبود. اما در روزگاری که مردم برای لایی کشیدن از هم در خیابان شش متری حاضرند خرخرۀ هم را بجوند، گفتن از این‌طور آدم‌ها موجب تمسخر است.

هنوز هیچ‌کدام از زخم‌های فقدان منیژه و امیرعلی حتی در حال خوب شدن نبود که زخم عمیق از دست دادن بیژن باز شده بود. انگار کنار دو چشمه‌ای که دارد خون ازشان قل‌قل می‌کند، یک چاه عمیق هم باز شود. یک چاه که از دهنه تا عمقش پر از درد و زخم و سیاهی باشد. هیچ فکر نمی‌کردم بعدِ از دست دادن همسر و پسرم چیز دیگری بتواند این‌طور چنگک بیندازد میان عصب‌های دردناکم. اما تازه فهمیدم مداح‌ها و روضه‌خوان‌ها روی منبر چه ‌می‌گویند، وقتی از شهادت حضرت ابوالفضل می‌گویند و آن حالات امام حسین (ع). تازه فهمیدم آن لحظه‌ای که چشم باز کنی و ببینی واقعاً دیگر برادرت نیست تا به او تکیه کنی، یعنی چه؟ آن هم آن‌طور برادری؛ سالار و تنها پناه و مرد و معلم. به صورت کاملاً برهنه و آشکار حس می‌کردم بی‌پناه شده‌ام و حالا هر کسی می‌تواند از پشت بهم خنجر بزند.