معرفی و دانلود کتاب مویه‌ی هیل بیلی: خاطره نگاری از خانواده و فرهنگ بحران زده

معرفی کتاب مویه‌ی هیل بیلی: خاطره نگاری از خانواده و فرهنگ بحران زده

کتاب مویه‌ی هیل بیلی، خاطره‌های جی. دی. ونس، سناتور ایالت اوهایوی آمریکا را در بر گرفته است. نویسنده‌ زندگی سختی را برای رسیدن به جایگاه بلندمرتبه‌ای در دستگاه سیاسی آمریکا پشت سر گذاشته است. زندگی در فقر مطلق و دست‌و‌پنجه‌نرم‌کردن با مشکلات طبقه‌ی کارگرِ آمریکا در منطقه‌ی آپالاچیا، از دیدگاه نویسنده در این کتاب در قالب خاطره‌هایی خواندنی و انگیزشی گنجانده شده است.

درباره‌ی کتاب مویه‌ی هیل بیلی

کتاب مویه‌ی هیل بیلی (Hillbilly Elegy: A Memoir of a Family and Culture in Crisis)، خواننده را با تجربه‌های تلخ و واقعی جی. دی. ونس (J. D. Vance) از بزرگ‌شدن در میان فقر، بی‌ثباتی خانوادگی و بحران‌های فرهنگیِ طبقه‌ی کارگر سفیدپوست در منطقه‌ی آپالاچیا، همراه می‌کند. نویسنده‌ی کتاب با سبکی داستان‌وار و روایتی جذاب، خاطرات شخصی خود را به گونه‌ای بازگو کرده که نه‌تنها خواننده را در عمق زندگیِ پر چالش خود غرق می‌کند، بلکه به او امکان می‌دهد تا مسائل پیچیده‌ی اجتماعی و اقتصادی این منطقه را از دیدگاهی انسانی و ملموس درک کند. این رویکرد باعث می‌شود تا خواننده همذات‌پنداری بیشتری با شخصیت‌های کتاب برقرار کند و دیدگاهی انسانی‌تر نسبت به موضوع‌هایی مانند اعتیاد و ناامیدی پیدا نماید.

منظور از مویه‌ی هیل بیلی در نام این کتاب، مرثیه یا نوحه‌ای برای فرهنگ و شیوه‌ی زندگی طبقه‌ی کارگرِ سفیدپوست در منطقه‌ی آپالاچیا است. این اصطلاح، حس غم، حسرت و ناامیدی عمیق این جامعه را به دلیل از دست دادن فرصت‌ها، هویت و جایگاهشان در آمریکای مدرن بیان می‌کند؛ گویی که جی. دی. ونس برای آنچه بر سر این مردم و فرهنگشان آمده، سوگواری می‌کند.

جی. دی. ونس با تمرکز بر تجربه‌ی نسل‌ها از خانواده‌ی ونس، از پدربزرگ و مادربزرگش که با وجود مشکلات فراوان، ستون‌های حمایتی زندگی او بودند، تا مادرش که با اعتیاد و ازدواج‌های ناموفق دست و پنجه نرم می‌کرد، داستان زندگی خود را در این اثر مطرح کرده است. نویسنده، به وضوح نشان داده که چگونه فقر فرهنگی، الگوهای نسلی از ناامیدی، و فقدان فرصت‌های اقتصادی، زندگی بسیاری از افراد در این مناطق را تحت تأثیر قرار داده است. ونس به پدربزرگ و مادربزرگش برای فراهم کردن نوعی ثبات و عشق بدون قید و شرط، علیرغم محیط آشفته‌ی اطرافش، اعتبار می‌بخشد. این حمایت، به او کمک می‌کند تا با وجود تمام چالش‌ها، از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود.

در ادامه‌ی کتاب مویه‌ی هیل بیلی، جی. دی. ونس پس از دبیرستان، به تفنگداران دریایی ایالات متحده می‌پیوندد. این تجربه به نقطه‌ی عطف مهمی در زندگی او می‌شود. خدمت در ارتش به او نظم، ساختار و دیدگاهی جدید نسبت به زندگی می‌دهد. این تجربه، پلی برای ورود وی به دانشگاه ایالتی اوهایو و سپس دانشکده‌ی حقوق ییل می‌شود؛ مسیری که برای بسیاری از هم‌نسلان او در آپالاچیا غیرقابل تصور است.

در کنار روایت شخصی، جی. دی. ونس به تحلیل عوامل فرهنگی و اجتماعی در این اثر پرداخته است. به زعم نویسنده، این عوامل در بحران‌های طبقه‌ی کارگر سفیدپوست نقش دارند. موضوع‌هایی مانند خودتخریبی، فقدان احساس کنترل بر زندگی، و عدم مسئولیت‌پذیری فردی، در خاطره‌های مطرح شده در این کتاب قرار گرفته و ریشه‌یابی شده‌اند.

جی. دی. ونس در این اثر به بحث‌های گسترده‌ای درباره‌ی نارضایتی طبقاتی، هویت فرهنگی، و شکاف‌های اجتماعی در آمریکا دامن زده و به عنوان اثری کلیدی برای درک جنبش‌های سیاسی اخیر (مانند حمایت از دونالد ترامپ در انتخابات ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰) مورد توجه قرار گرفته است. کتاب حاضر، نه‌تنها یک خاطره‌نگاری تکان‌دهنده است، بلکه پنجره‌ای مهم به سوی درک پیچیدگی‌های جامعه‌ی مدرن آمریکا و ریشه‌های نارضایتی‌هایی می‌گشاید که بر تحولات سیاسی و اجتماعی تأثیر عمیقی دارند.

کتاب مویه‌ی هیل بیلی را انتشارات گویا چاپ و روانه‌ی بازار کرده است. علی مجتهدزاده، به‌عنوان مترجم این اثر شناخته می‌شود.

جوایز و افتخارات کتاب مویه‌ی هیل بیلی

• پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز؛
• نامزد جایزه‌ی بهترین خودزیست‌نامه‌ی گودریدز؛
• نامزد جایزه‌ی ادبی صلح دیتون؛
• و...

نکوداشت‌های کتاب مویه‌ی هیل بیلی

• یک تحلیل جامعه‌شناختی دلسوزانه و دقیق. جی. دی. ونس با ترکیب کنجکاوی متفکرانه و تجربه‌‌ای دست اول، ناخواسته یک راهنمای مرجع متمدنانه برای یک انتخابات غیرمتمدنانه فراهم کرده است. وی این کار را با واژگانی قابل فهم برای دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان انجام داده. فکرش را بکنید! (جنیفر سنیور، نیویورک تایمز)
• کتاب مویه‌ی هیل‌ بیلی، یک خاطره‌نگاری زیباست، اما به همان اندازه، اثری در نقد فرهنگی درباره‌ی طبقه‌ی کارگر سفیدپوست آمریکا است. جی. دی. ونس، توضیحی قانع‌کننده برای این موضوع ارائه داده که چرا برای کسی که مانند او رشد کرده، موفق شدن اینقدر دشوار است. کتابی گیرا. (وال استریت ژورنال)
• یک خاطره‌نگاری صریح، بی‌احساس و دلخراش. کتابی فوق‌العاده. (نیویورک پست).

اقتباس سینمایی از کتاب مویه‌ی مویه‌ی هیل بیلی

کتاب مویه‌ی هیل بیلی دستمایه‌ی ران هاوارد، کارگردان آمریکایی، شد تا فیلمی به نام Hillbilly Elegy بسازد. ایمی آدامز در این فیلم به ایفای نقش پرداخته است.

کتاب مویه‌ی هیل بیلی برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به کتاب‌هایی در سبک خاطره‌نگاری و زندگینامه‌‌ای، به‌عنوان مخاطب‌های اصلی کتاب حاضر شناخته می‌شوند. مطالعه‌ی این اثر برای دانشجویان و پژوهشگران علوم اجتماعی نیز خالی از لطف نیست.

در بخشی از کتاب مویه‌ی هیل بیلی: خاطره نگاری از خانواده و فرهنگ بحران زده می‌خوانیم

من در آخرین روزهای تابستان 1984 دنیا آمدم. چندماهی پیش از اینکه پاپاو اولین و آخرین رأی خودش به یک نامزد جمهوری‌خواه را به صندوق رونالد ریگان بریزد. گرفتن رأی طبقات گسترده‌ای از کارگران دموکرات «کمربند زنگار» یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های الکتورال تاریخ آمریکا بود. پاپاو بعدها به من گفت: «من در کل زیاد از ریگان خوشم نمی‌اومد ولی از اون ماندیل کثافت گه خیلی بدم می‌اومد.» این ماندیل دموکرات یک لیبرال شمالی درس‌خوانده بود که همه‌ی ویژگی‌های فرهنگی‌اش کاملاً در تضاد با پاپاو قرار می‌گرفت. ماندیل هیچ بختی نداشت و بعد اینکه از صحنه‌ی سیاست کنار رفت پاپاو دیگر به آن «حزب کارگرها»ی دوست‌داشتنی خودش هم رأی نداد.

جکسون کنتاکی همیشه دل مرا با خود خواهد داشت ولی میدل‌تاون اوهایو بیشتر وقت مرا با خودش برد. از بسیاری دیدگاه‌ها شهری که در آن به دنیا آمدم بسیار به همان شهری شباهت داشت که مادربزرگ و پدربزرگم چهل سال پیش‌تر از آن مهاجرت کرده بودند. جمعیت آن از دهه‌ی 1950 بسیار دگرگون شد چون موج مهاجرت کلان در بزرگراه هیل‌بیلی‌ها دیگر آرام شده بود. مدرسه‌ی ابتدایی من در دهه‌ی 1930 ساخته شده بود و این می‌شود زمانی پیش‌تر از سالی که مادربزرگ و پدربزرگم از جکسون به این شهر آمده بودند. این مدرسه در نخستین سال گشایش خودش کسانی را پذیرا شد که اندک‌زمانی پس از جنگ جهانی اول به مدرسه آمدند و این می‌شود پیش از تولد پاپاو. آرمکو همچنان مهم‌ترین کانون اشتغال شهر بود و هرچند نشانه‌های هشداری در افق دیده می‌شد ولی میدل‌تاون همچنان از مشکلات اقتصادی بزرگ به دور مانده بود. یکی از قدیمی‌های مدارس دولتی میدل‌تاون قدیم را با برخی از مهم‌ترین مدارس حومه‌ی اوهایو مقایسه می‌کند: «ما همدیگه رو یک جامعه می‌دونستیم. از شیکرهایتس تا آپرآرلینگتون و البته که هیشکی خبر نداشت بعدش چی می‌شه.»