معرفی و دانلود کتاب پرنده و شمشیر: کتاب اول مجموعه حماسه پرنده و شمشیر

معرفی کتاب پرنده و شمشیر: کتاب اول مجموعه حماسه پرنده و شمشیر

اگر به داستان‌هایی که سرشار از جادو، عشق و شخصیت‌های زن قدرتمند هستند علاقه دارید کتاب پرنده و شمشیر نوشته‌ی ایمی هارمون می‌تواند انتخابی مناسب برای شما باشد. کتاب، قصه‌ی دختری را روایت می‌کند که توان سخن گفتن از او گرفته شده، اما قرار است جهان اطرافش را دگرگون کند؛ روایتی از قدرت درونی، محدودیت‌های بیرونی و عشقی که آرام‌آرام شکل می‌گیرد.

درباره‌ی کتاب پرنده و شمشیر

لارک با یک استعداد خارق‌العاده به دنیا آمده؛ توانایی اینکه با صدایش روی دنیای اطرافش تأثیر بگذارد! اما در سرزمینی که او زندگی می‌کند، جادو ممنوع شده است و مادرش در آخرین لحظات عمرش صدای او را به سکوتی به ظاهر ابدی تبدیل می‌کند. حال این دختر با کلماتی که می‌توانسته دنیا را تغییر دهد در دنیایی گرفتار شده که از او سوءاستفاده می‌شود و درگیر جنگ‌های بزرگ شده است. اما آیا این سکوت ابدی است یا راهی برای رهایی این پرنده از قفس وجود دارد؟ شاید در نهایت آنچه این دختر و شاید دنیا را نجات می‌دهد، عشق باشد! احتمالاً حدس زده‌اید که با خواندن کتاب پرنده و شمشیر (The Bird and the Sword) وارد دنیای جادو و عاشقانه می‌شوید.

ایمی هارمون (Amy Harmon) در این داستان دست به انتخاب جالبی زده است و شخصیتی را به‌عنوان شخصیت اصلی انتخاب کرده که نمی‌تواند صحبت کند. شما با آغاز این کتاب وارد ذهن او می‌شوید. داستان با زاویه دید اول شخص ما را به انزوای او، ناتوانی‌اش در کنترل زندگی و خشمش از سوءاستفاده دیگران به نفع خودشان می‌برد. مسیر تکامل این شخصیت از فردی ناتوان به زنی قوی و تأثیرگذار به خوبی قابل لمس است. شاید تصور کنید جادو نقطه‌ی قوت این کتاب است، ولی شاید لحظاتی که او بدون صدا ایستادگی می‌کند شگفت‌انگیزتر باشند.

شخصیت‌های فرعی دیگر کتاب پرنده و شمشیر نیز به اندازه لارک جذاب و تأثیرگذارند: پدری که جاه‌طلب است، محافظ پادشاه و خود پادشاه. یکی از نقاط قوت ایمی هارمون را می‌توانیم پرداخت خوب به شخصیت‌های فرعی داستان بدانیم. یکی دیگر از نقاط قوت کتاب، رابطه‌ی باورپذیر بین پادشاه و لارک است. رابطه‌ی آرام و تدریجی و در عین حال تراژیک. با اینکه این دو شخصیت خیلی زود کنار هم قرار می‌گیرند، اما عشقشان به مرور شکل می‌گیرد. همین آهستگی، پیوند نهایی‌شان را بسیار دل‌چسب‌تر و باورپذیرتر کرده است. به‌علاوه ایمی هارمون با خلق شخصیت بد قدرتمند توانسته هیجان را در کنار درون‌مایه‌ی عاشقانه جلو ببرد.

سبک نوشتن ایمی هارمون با صلابت ولی شاعرانه است و همین به ظاهر تضاد خواندن این اثر را جذاب‌تر می‌کند. زرق و برق بیش از حد در نوشتار کتاب دیده نمی‌شود، اما شخصیت‌ها به خوبی ساخت و پرداخت شده‌اند. خلق صحنه‌ها و شخصیت‌های احساسی می‌تواند مخاطبان را به یاد آثار فانتزی جولیت ماریلیر، خالق مجموعه‌ی مجموعه «بلک‌ثورن و گریم» (Blackthorn & Grim) بیندازد.

در کل، داستان رمان پرنده و شمشیر ترکیبی است از عناصر جادو، نفرین، قدرت و آزادی؛ داستانی که در آن یک دختر مجبور است در برابر سرنوشت پیچیده‌اش بجنگد، قدرت درونی‌اش را بشناسد و در جهانی که جادو و قدرت به شدت تحت کنترل است، راه خود را پیدا کند. این کتاب را انتشارات کتابسرای تندیس با ترجمه‌ی مینا فخریلو منتشر کرده است.

کتاب پرنده و شمشیر مناسب شما است اگر

• به داستان‌های فانتزی با دنیایی جادویی و قوانین منحصر‌به‌فرد علاقه‌مندید.
• جذب شخصیت‌هایی با قدرت درونی و مسیر رشد شخصی می‌شوید.
• روایت‌های عاشقانه‌ی تدریجی و باورپذیر را ترجیح می‌دهید.
• دنبال داستانی هستید که هم احساسی باشد، هم پرتنش و در عین حال شاعرانه نوشته شده باشد.

در بخشی از کتاب پرنده و شمشیر: کتاب اول مجموعه حماسه پرنده و شمشیر می‌خوانیم

صبح روز بعد پادشاه همراه با بوجانی به اتاقم بازگشت و من مانند کودکی تنها چنان با درماندگی دوستم را به آغوش کشیدم که پاک خودم را خجالت‌زده کردم. بوجانی موهایم را نوازش کرد و من پیش از آن‌که از او جدا شوم گونه‌های اشک‌آلودم را به ریش‌هایش مالیدم، سپس دست‌هایم را روی بازوهای کوتاه و پاهای نیرومندش کشیدم، داشتم به روش خودم حالش را می‌پرسیدم.

او خندید و با ملایمت روی دستم زد.

«حالم خوب است، پرنده.»

می‌خواستم همه چیز را دربارۀ محل اقامت و خورد و خوراکش بدانم و این‌که از وقتی به جرو آمده بودیم وقتش را چگونه گذرانده بود، ولی چشم‌های او داشت اطراف اتاقم را می‌گشت، چنان‌که انگار او نیز می‌خواست از آسایش من مطمئن شود. پادشاه عقب ایستاده بود و خلوتمان را برهم نمی‌زد، حضورش معذبم می‌کرد، ولی به نظر مایل نبود تنهایمان بگذارد.

کتاب و حروفی را که پادشاه کشیده بود به بوجانی نشان دادم و با دقت نام خودم را روی برگه سفیدی برایش نوشتم. هیجان‌زده به آن واژه و سپس به خودم اشاره کردم.

بوجانی لبخندزنان پرسید: «لارک؟ این طوری لارک می‌نویسی؟»