معرفی و دانلود کتاب کودک ابدی

معرفی کتاب کودک ابدی

فیلیپ فورست در کتاب کودک ابدی، داستان ابتلای دخترش، پائولین، به سرطان و مرگ او را روایت می‌کند. پائولینی که دیگر در این دنیا نیست، به کودکی ابدی تبدیل می‌شود که مانند پیتر پن جیمز بری، هرگز بزرگ نخواهد شد. اما پدرش او را به موجودی کاغذی تبدیل می‌کند تا یادش را همواره جاودان نگه دارد. این رمان که اولین اثر ادبی فورست است، جایزه‌ی فمینا را از آن خود کرده است.

درباره‌ی کتاب کودک ابدی

غم و درد مرگ فرزندان تا ابد برای والدین دردناک و جانکاه خواهد بود؛ مخصوصاً اگر فرزند خود را در کودکی از دست داده باشند. والدین از همان زمان به دنیا آمدن بچه‌شان، آرزوهای دور و درازی برای او دارند؛ اما با مرگ فرزند، تمام این آرزوها بر باد می‌روند و از آن‌ها جز خاکستری سرد چیزی به جای نمی‌ماند. شاید نتوان درمانی برای درد فقدان فرزند پیدا کرد؛ اما ادبیات و هنر شاید بتوانند این درد را تا حدی تسکین دهند.

فیلیپ فورست (Philippe Forest) در سال 1997 کتاب کودک ابدی (L'enfant éternel) را منتشر کرد. او در این رمان داستان ابتلای دختر چهار ساله‌اش، پائولین، به سرطانی نادر و مرگبار را بازگو می‌کند. او بعدها اذعان داشت که هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد به یک نویسنده تبدیل شود؛ اما مرگ غم‌انگیز دخترش باعث شد که او دست به قلم ببرد و از حادثه‌ای بنویسد که زندگی او را تحت‌تأثیر قرار داد. فورست ده سال بعد در کتابی دیگر با نام «همه‌ی بچه‌ها به‌جز یکی» توضیح می‌دهد:

«به یاد می‌آورم که چندین بار به این فکر افتادم که باید کتاب کودک ابدی را بهتر می‌نوشتم و فرمی را انتخاب می‌کردم که برای بیان معنای «مرگ» و به‌خصوص «مرگ یک کودک» بهترین باشد. اما بعد فکر کردم که احتمالاً باز هم از نتیجه‌ی کار ناامید می‌شوم. از نظر من همه چیز را باید بدون هیچ تصنعی ابراز کرد و بدون حاشیه‌پردازی، به‌طورمستقیم وقایعی را که رخ داده‌اند، تعریف کرد. به همین دلیل در این کتاب سعی کردم بدون استفاده از زبان ادبی، آن چیزی را که واقعاً اتفاق افتاده‌ است، بیان کنم.»

فییلیپ فورست در جای‌جای کتاب کودک ابدی، از ادبیات کودکان به‌ویژه داستان پیتر پن بهره گرفته است. جیمز بری، خالق این داستان، خود در کودکی برادرش را از دست داده بود و سرپرستی فرزندان دو دوستش را بر عهده گرفته بود. به همین دلیل با مرگ در کودکی و دنیای کودکان به‌خوبی آشنا بود و از این مضامین در کتاب پیتر پن بهره گرفت. فورست در ابتدای هر بخش از رمان کودک ابدی، نقل‌قولی از این کتاب را به زبان انگلیسی نقل می‌کند. این نقل‌قول‌ها مانند نخ تسبیحی میان داستان بری و داستان فورست هستند. گویی داستان پیتر پن درون‌مایه‌ی اصلی رمان کودک ابدی است و فیلیپ فورست دارد با استفاده از آن، داستان دختر کوچولوی گمشده‌اش را روایت می‌کند.

پدر و مادر در کتاب کودک ابدی برای دخترشان قصه‌هایی از پیتر پن می‌گویند؛ با این تفاوت که داستان‌هایی جدید خلق می‌کنند تا تخیل دخترشان را بهتر بیازمایند. داستان‌هایی که فیلیپ فورست برای دخترش تعریف می‌کند، درد، ناراحتی و آلام این کودک بیمار را می‌کاهد و حواسش را پرت می‌کند. داستان پیتر پن به گونه‌ای تغییر می‌کند که پائولین می‌تواند داستان خویشتن را بسازد و همان پایانی را تعیین کند که خودش می‌خواهد.

فیلیپ فورست که راوی داستان است، به‌نوعی می‌خواهد از ادبیات و هنر برای به‌ تأخیر انداختن مرگ دخترش کمک بگیرد؛ درست مانند شهرزادی که هزار و یک شب برای پادشاه قصه تعریف کرد تا از مرگ نجات بیابد. داستان کودک ابدی قدرت و درعین‌حال بیهودگی ادبیات را نشان می‌دهد. راوی کتاب می‌تواند با داستان‌هایی دختر کوچولوی بیمارش را سرگرم کند؛ اما نیروی تخیل به‌زودی رنگ می‌بازد و حقیقت عریان، نمایان می‌شود. دنیای افسانه‌ها و قصه‌هایی که فیلیپ فورست برای دخترش تعریف می‌کند، خیلی زود به ویرانه‌ای از آرزوهای دست‌نیافته تبدیل می‌شود.

داستان کودک ابدی بیش از آن‌که سوگ‌نامه‌ای باشد برای کنار آمدن با غم از دست دادن فرزند، اثری است در ستایش هنر و ادبیات. فیلیپ فورست اثری خلق کرده که با خواندن آن معنای حقیقی زندگی را درمی‌یابید و راه و روش عاشقانه زیستن را درک می‌کنید.

انتشارات ققنوس کتاب کودک ابدی را با ترجمه‌ی مرضیه کردبچه روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب کودک ابدی برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب کودک ابدی برای علاقه‌مندان داستان‌هایی با درون‌مایه‌ی مرگ مناسب است. کسانی که غم فقدان عزیزان را تجربه کرده‌اند، با تک‌تک جملات فیلیپ فورست همذات‌پنداری می‌کنند.

در بخشی از کتاب کودک ابدی می‌خوانیم

به‌نوبت می‌گویند فرزندم، به صدایم بیاویز. آن را در لایه‌های ضخیم شبی می‌شنوی که در آن فرو می‌روی. مدت زیادی تنهایت نمی‌گذاریم. به چشم‌برهم‌زدنی به تو می‌پیوندیم. آنچه کتاب‌ها برایت زمزمه می‌کردند به یاد بیاور. وانمود کن، لطفاً... این تخت هم قایق کوچک جشن است، که میان سنگ‌ها و نیلوفرها و انعکاس ستاره‌ها سُر می‌خورد. نتوانستیم چراغی پیدا کنیم که درخورِ شب تو باشد. چنین چراغی وجود ندارد. مرا ببخش... پس هرچه را می‌درخشد بگیر و در انتهای آبی تیره‌ی فراموشی عقب برو. این را برایت آوردم. ماه و هزاران ستاره‌اش را. حالا که دیگر وجود نداری، از صدایی بگذر که ساکت نخواهد شد. می‌گفتی: می‌خوابیم و پرواز می‌کنیم. تا دومین ستاره‌ی روشن در آسمان و سپس مستقیم تا صبح آینده... اما برای ما که این گذر دردناک اندوه را پشت سر می‌گذاریم، صبح چقدر دور و نامطمئن است. می‌دانم. یگانه فکر شادی را از کجا پیدا کنیم؟ فکرش را نکن. بخواب! وقت خواب بچه‌های خوب است. شب بخیر عشق من. به صدایم بیاویز و مرا با خودت به گهواره‌ی آرام سکوتت ببر.

چشم‌ها بازند اما نمی‌شود گفت آنچه از خود به جا می‌گذارند نگاه است. مردمک‌ها بین پلک‌ها ثابت می‌شوند و سپس به درون جمجمه می‌چرخند. هنوز حرف می‌زنند و قلب تپش غریبی دارد. جای خالی ریه‌ی برداشته‌شده فضای بیشتری به آن می‌دهد و با هر تپش انگار از دیواره‌ی پهلوها بیرون می‌زند.

فهرست مطالب کتاب

I: نخستین برف
II: قصه هایی در تاریکی
III: در جنگل زمان
IV: باغ
V: آناتول و لئوپولدین
VI: مانگا
VII: بدهی مردگان
VIII: وِندی
IX: گردشی در سپیدی