معرفی و دانلود کتاب اندیشه در ایران زمین

معرفی کتاب اندیشه در ایران زمین

کتاب اندیشه در ایران زمین نوشته‌ی علی‌اصغر مصطفوی، به ایران‌شناسی و خاورشناسی می‌پردازد و تاریخ ایران باستان و جشن‌های کهن ایرانی و اوضاع اجتماعی دوره‌های گوناگون را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد.

درباره‌ی کتاب اندیشه در ایران زمین:

رشته ایران‌شناسی نزدیک به چند سده است به موضوعى به نام تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانى می‌پردازد. چنانکه مى‌دانید، این رشته از دانش فرهنگ‌شناسى نخستین بار توسط اروپاییان بنیان نهاده شده و اکنون در ایران یکى از شاخه‌هاى پربار شناخت فرهنگ و ادب و تمدن کشور ما به شمار مى‌رود و حساسیت خاصى بدان داریم.

اصطلاح ایران‌شناسى مشابهاتى نیز دارد که عبارتند از «هندشناسى، چین‌شناسى، عرب‌شناسى، ترک‌شناسى، مصرشناسى» و غیره که همگى آن‌ها زیر عنوان کلى «شرق‌شناسى» جمع مى‌شوند و این خود حکایت از آن دارد که مجموعه‌هایى انسانى وجود دارد که داراى تمامیتى هستند و هر یک را مى‌توان زیر عنوان کلى مطالعه کرد و تمامى آن‌ها را زیر یک عنوان کلى‌تر، یعنی دانش قرار داد و میان این مجموعه که تحت این عنوان‌ها قرار مى‌گیرند وجه تشابهى هست که میان مجموعه‌هاى انسانى دیگر نیست.

به طور مثال رشته‌هایى از دانش را نمى‌شناسیم که عنوان‌هاى آلمان‌شناسى، فرانسه‌شناسى، انگلیس‌شناسى، یا آمریکاشناسى داشته و تمامى آن‌ها ذیل عنوان کلى‌تر «غرب‌شناسى» قرار گیرند. پس براى آن که بدانیم ایران‌شناسى چیست، باید از ماهیت آن تمامیتى که همه این عنوان‌هاى مشابه را دربرمى‌گیرد، پرسش کنیم که «شرق‌شناسى» چیست؟ کتاب پیش رو به این سؤال پاسخ می‌دهد.

کتاب اندیشه ایران زمین برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به مطالعه تاریخ ایران علاقه‌مند هستید، این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب اندیشه ایران زمین می‌خوانیم:

عهد فعالیت ادبى و سیاسى پورداود، عهد تقسیم ایران است. قرارداد 1907 عملاً ایران را بدو منطقه نفوذ تقسیم مى‌کرد و از ایران فقط نامى در صفحات قرارداد باقى مى‌گذاشت. چنانکه مى‌دانیم در تاریخ 31 اوت 21 (1907 رجب 1325 هجرى قمرى) بین روسیه و انگلستان قرارداد تقسیم ایران امضا شد که در طى آن، دو دولت، در کشور ایران، براى خود قایل به «مناطق نفوذ» گشتند. این قرارداد را «ایزوولسکى» به نمایندگى دولت روسیه، و سر آرثر نیکلسن Nicolson به نمایندگى بریتانیاى کبیر، در سن‌پطرزبورک امضا کردند. عواملى که سبب نزدیک شدن دو دولت استعمارى به یکدیگر و عقد قرارداد بالا گشت، یکى شکست روسیه در جنگ روس و ژاپن بود و دیگرى بیم و نگرانیى که از توانایی‌هاى نظامى رو به افزایش آلمان در اروپا متوجه خود مى‌دیدند.

بخشى از قرارداد ناظر به رفع اختلافات دو دولت در بخش‌هاى مورد توجه آن‌ها در آسیا (ایران، افغانستان و تبت) بود، که دولتین مدت‌ها بر سر آن‌ها کشمکش و رقابت داشتند. به ویژه پیرامون ایران. از این روى - بر طبق این قرارداد - ایران را به سه منطقه تقسیم کردند: نخست، منطقه نفوذ روسیه واقع در شمال، خطى که از قصرشیرین، اصفهان، یزد و خواف مى‌گذشت و به محل تلاقى به مرزهاى ایران و روسیه و افغانستان پایان مى‌یافت. دوم منطقه نفوذ بریتانیا، که عبارت بود از جنوب شرقى ایران، در شمال خط و اصل، بین بندر عباس، کرمان و بیرجند، به مرز افغانستان. سوم منطقه بى‌طرف که شامل بقیه ایران بود. هر یک از دو دولت که مایل بودند در منطقه‌ى بى‌طرف تحصیل امتیاز کنند، آن دیگرى از آن مانع نگردد.

انتشار خبر قرارداد، هیجانى در مردم ایران پدید آورد و مذاکراتى نیز در باب آن در مجلس شوراى ملى انجام گرفت، اما هیچ اقدام رسمى جدى و مبارزه مؤثرى با قرارداد صورت نگرفت، زیرا که وزرا خود را فروخته بودند و وکلا نیز از پیش اجیر بودند؛ و آنانى هم که از سلامت نفس برخوردار بودند، دستشان به جایى نمى‌رسید. از این روى ملت - به تنهایى به مبارزات خود به صورت پراکنده ادامه داده، روز به روز بر شدت آن مى‌افزود. این وضعیت ادامه داشت تا کشورهاى استعمارى غرب، جنگ اول را روى دست مردم جهان گذاشتند.