معرفی و دانلود کتاب تایپیست

معرفی کتاب تایپیست

ترس: اصلی جدانشدنی از زندگی انسان‌ها. کتاب تایپیست نمایشنامه‌ای ایرانی به قلم علی‌محمد محمدی‌ است که یکی از احساسات لاینفک زندگی انسان را سوژه‌ی صحنه‌ی تئاتر کرده و با روایت ماجرای یک زن نویسنده، به واکاوی ابعاد ترس می‌پردازد. نمایشنامه‌ای با ابعاد روانشناسی - فلسفی که از خواندن آن لذت خواهید برد.

درباره‌ی کتاب تایپیست

روان آدمی و آنچه در ضمیر ناخودآگاه انسان می‌گذرد، همچون رازی سربه‌مهر همواره مورد توجه روان‌شناسان و اهل قلم بوده است. بسیاری از ماندگارترین آثار هنری، از تئاتر و فیلم گرفته تا نقاشی و موسیقی، با توجه به رویکردهای روانشناختی خلق شده و مخاطب را به دنیای اسرارآمیز روح و روان انسان برده‌اند. علی‌محمد محمدی نویسنده‌ی نمایشنامه‌ی تایپیست، شخصیت‌پردازی نمایش خود را با استفاده از نظریه‌ی گوستاو یونگ درباره‌ی آنیما و آنیموس انجام داده و ترس را به عنوان درون‌مایه‌ی اصلی این اثر نمایشی انتخاب کرده است. آنیما و آنیموس به زنِ پنهان در مرد و مرد پنهان در وجود هر زنی اطلاق می‌شود و بر اساس فرضیه‌ی یونگ، این امر در مورد همه‌ی انسان‌ها مصداق دارد. صاحب‌نظران بر این باورند بسیاری از مشکلات عاطفی که در زندگی با آن‌ها دست‌به‌گریبان هستیم، ناشی از عدم شناخت کافی نسبت به نیمه‌ی پنهانی‌ست که در ضمیر ناخودآگاه ما وجود دارد. زن و مردی که در نمایش تایپیست شخصیت‌های اصلی را ایفا می‌کنند، نماد آنیما و آنیموس هستند.

شخصیت اصلی نمایشنامه‌ی تایپیست، یک زن نویسنده است که برای تکمیل اثر خود، ساکن هتل شده. او در خیال با شخصیت‌های داستانش روبه‌رو می‌‍شود و با آن‌ها گفت‌وگو می‌کند. بازیگران تداعی‌های ذهنی و ناخودآگاه‌شان را در روایتی نمایشی تبدیل به تفکرات عینی و خودآگاه کرده و هر کدام از ترس‌هایی سخن می‌گویند که مدت‌هاست از دست آن‌ها در حال فرارند.

نمایشنامه‌ی تایپیست شامل ده صحنه است و توسط نشر آواژ در اختیار دوستداران هنر تئاتر قرار گرفته.

کتاب تایپیست مناسب چه کسانی است؟

خواندن نمایشنامه‌ی تایپیست به دوستداران نمایشنامه‌های ایرانی با محوریت مسائل روان‌شناسی و فلسفی پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب تایپیست می‌خوانیم

(چراغ‌های هر دو اتاق خاموش است و فقط نوری روی میز و دو صندلی روبه‌روی هم در جلوی راهرو می‌تابد و فضای کافه‌ای را تلقی می‌کند، مرد و زن رو به روی هم نشسته‌اند.)
مرد: من اینجا رو خیلی دوست دارم، می‌تونم بگم بهترین هتلیه که توی این سال‌ها رفتم.
زن: آره، من هم باهاتون موافقم چون برای من هم همین‌طوره.
مرد: البته ممکنه به این دلیل باشه که با یه نویسنده‌ی خیلی خوب آشنا شدم، یکی که کارشو خیلی خوب بلده.
زن: من انقدرام که فکر می‌کنی، خوب نیستم.

مرد: هستین، این بهترین داستانی بود که خوندم.زن: مبالغه می‌کنین، من هنوز تمومش نکردم. یعنی هیچ‌وقت هم تمومش نمی‌کنم. شما فقط قسمتایی از اونو خوندین.
مرد: تمومش نمی‌کنین؟ مگه دیوونه شدین؟ منظورم اینه که باید تمومش کنین.
زن: بایدی وجود نداره.

مرد: متوجهم اما از شما خواهش می‌کنم. من داستانای زیادی رو خوندم اما این داستان یه فرقی داره. می‌دونی، می‌خوام بگم مگه شما نگفتین که تاحالا با من دیگریتون مواجه نشده بودین؟ خب چرا اجازه نمی‌دین کارشو انجام بده؟
زن: نمی‌دونم. یعنی جوابی برای این سؤال ندارم.
مرد: پس دلیلی هم واسه دست کشیدنش وجود نداره، بنویسینش، تمومش کنین.