معرفی و دانلود کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر

معرفی کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر

رمانی تحسین‌شده که هر مخاطب کودکی را شیفته‌ی خود می‌سازد!... لوییس سکر، نویسنده‌ی پرافتخار آمریکایی، در کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر داستان پسرکی منفور و بی‌اخلاق را روایت کرده که طی آشنایی با معلمی دوست‌داشتنی و مهربان، بدل به قهرمانی نمونه می‌گردد. لازم به ذکر است که اثر حاضر، علاوه بر جلب نظر مخاطبین عام، موفق به کسب جوایزی متعدد (از جمله دو جایزه‌ی معتبر Hawaii Nene و Texas Bluebonnet) نیز شده است.

درباره کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر

لوئیس سکر یکی از مطرح‌ترین نویسندگانِ ادبیات کودک و نوجوان جهان در چند دهه‌ی اخیر است. شاهکار او، به زعم اغلب مخاطبان و منتقدان، کتابی است که هم‌اینک در دست دارید: ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر (There's a Boy in the Girls' Bathroom).

سکر در این رمان خواندنی داستان زندگی پسربچه‌ای قلدر و خودخواه به نام برادلی چاکرز را به تصویر کشیده است؛ نوجوانی خودسر که با بی‌فکری‌ها و خیره‌سری‌هایش، آه از نهاد تمام اطرافیان خود برمی‌انگیزد؛ پسرکی بددهن و بی‌تربیت که همه جا، -بدون استثنا همه جا!- با کارهای خود مایه‌ی شرمساری پدر و مادر بیچاره‌اش را فراهم می‌آورد. شاید بهترین توصیف از شخصیت برادلی، همانی باشد که در سطور ابتدایی داستان، از زبان راویِ اثر می‌خوانیم: «برادلی چاکرز تا دلت بخواهد دروغ می‌بافد؛ آن هم دروغ‌های شاخدار! او مدام توی مدرسه دعوا راه می‌اندازد و حسابی هم از درس و مشق متنفر است!... آیا کسی پیدا می‌شود که برادلی را دوست داشته باشد؟»

بله، راستی‌راستی کسی پیدا نمی‌شود که چنین پسربچه‌ای را دوست داشته باشد. و خب، این مسئله ابداً جای تعجب ندارد. آخر، چه چیزِ او را می‌توان دوست داشت؟ نعره‌های گوش‌خراشش را؟ فحش‌های آبدارش را؟ یا مثلاً، نگاه‌های نفوذناپذیر و نفرت‌بارش را؟ درست است. در کمال تأسف باید اقرار کنیم که برادلیِ عزیز داستان ما، هیچ ویژگیِ دوست‌داشتنی‌، هیچ مشخصه‌ی جذابِ ولو کوچکی که باعث برانگیختن همدلی آدم نسبت به او شود، ندارد. شاید خودش هم این را می‌داند که همیشه‌ی خدا در ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر، جا خوش می‌کند! آری، او احتمالاً از میزان منفور بودن خود با خبر است و به همین خاطر، می‌کوشد تا آنجا که ممکن است خودش را از نظرِ دیگران پنهان کند. با این حال، خوب می‌دانیم که اوضاع نباید به این منوال باقی بماند. به هر حال، برادلی چاکرز، هر بدی‌ای هم که داشته باشد، قهرمان داستان ماست، و خب، مسلم است که منفور بودن، ابداً زیبنده‌ی یک قهرمان نیست. پس باید منتظر یک دگرگونی بزرگ باشیم...

این دگرگونی بزرگ زمانی رخ می‌دهد که خانم جوانی به نام کارلا، به عنوان مشاور جدید، به مدرسه می‌آید. کارلا، نه تنها در نظر برادلی و همکلاسی‌هایش، بلکه در نگاه ما مخاطبین داستان نیز، شخصیتی بی‌اندازه جذاب و کاریزماتیک به نظر می‌رسد. او زنی امروزی است و هیچ شباهتی به تصوراتِ مرسوم از یک معلم و مشاورِ مدرسه ندارد. کارلا، درست مثل دانش‌آموزهایش، از درس دادن و مشق گفتن و تکلیف تعیین کردن بیزار به نظر می‌رسد و به جای آن، خود را طرفدار پروپاقرصِ تفریح و بازی و شیطنت معرفی می‌کند. خلاصه بگوییم؛ او بیشتر به دانش‌آموزانش شبیه است تا به همکارانش. و شاید به همین خاطر است که به جای دانش‌آموزان درس‌خوان و منضبط، بیشتر از همه در دل شیطان‌ترین بچه‌ها، از جمله، برادلی چاکرزِ خودمان، جا باز می‌کند!

این‌چنین است که رابطه‌ای عجیب و هیجان‌انگیز آغاز می‌شود؛ رابطه‌ای سازنده میان معلمی متفاوت و دانش‌آموزی پرهیاهو. رابطه‌ای فعال و متحول‌کننده که به مرورِ زمان هر دو طرف ماجرا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در یک کلام: رابطه‌ای به غایت زیبا و انسانی، که برادلی چاکرزِ بدقلقِ داستان ما را در عینِ خردسالی، به قهرمانی بزرگ بدل می‌سازد...

آنچه خواندید خلاصه‌ای بود از پیرنگ کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر؛ خلاصه‌ای که به زعم ما، تنها برای جلب علاقه‌مندی اولیه‌ی مخاطب نسبت به اثر، بسنده به نظر می‌رسد. چرا که در آن ناگفته‌های زیادی راجع به بسیاری از جنبه‌های دیگر کتاب مغفول مانده است. پس توصیه‌ی ما این است که همین حالا، یا دست‌کم در اولین فرصت ممکن، مطالعه‌ی رمان ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر را شروع کنید و شخصاً ماجراهای جذابِ روایت‌شده‌ در آن را پی بگیرید.

افتخارات کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر

- برنده‌ی جایزه‌ی Parents' Choice
- برنده‌ی جایزه‌ی Iowa Children's Choice Master List
- برنده‌ی جایزه‌ی Utah Children's Book
- برنده‌ی جایزه‌ی Hawaii Nene
- برنده‌ی جایزه‌ی Georgia Children's Book Master List
- برنده‌ی جایزه‌ی West Virginia Children's Book Master List
- برنده‌ی جایزه‌ی Nevada Young Readers Master List
- برنده‌ی جایزه‌ی Nebraska Golden Sower Master List
- برنده‌ی جایزه‌ی Arizona Young Readers Award
و ...

در نکوداشت کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر

- یک داستانِ طنزآمیزِ بی‌اندازه جذاب و مفرح. (Kirkus Reviews)

کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر مناسب چه کسانی است؟

چنان‌که در ابتدای مطلب حاضر اشاره کردیم، هر کودک کتاب‌خوانی، با هر سلیقه‌ی ادبی، شیفته کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر خواهد شد. با این حال، باید اضافه کنیم که علاوه بر کودکان، بسیاری از مخاطبین نوجوان و حتی بزرگسال نیز می‌توانند با مطالعه‌ی این رمان جذاب و اثرگذار، خود را از لذتی سرشار بهره‌مند بیابند.

با لوئیس سکر بیشتر آشنا شویم

لوئیس سکر (Louis Sachar) نویسنده‌ی آمریکاییِ ادبیات کودک و نوجوان است. او را بیش از همه با مجموعه کتاب‌های «مدرسه‌ی وی ساید» و رمانی با عنوان «گودال‌ها» می‌شناسند. در کنار دو اثر نام‌برده، می‌توان از کتاب «ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر» نیز به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین کتاب‌های سکر یاد کرد.

ویژگی بارز لوئیس سکر به عنوان داستان‌نویس، یکی شادابی و سرزندگیِ قلم اوست، و دیگری، تواناییِ بی‌بدیلش در خلق شخصیت‌های ملموس و باورپذیر.

سکر که در 20 مارس 1954 دیده به جهان گشوده، این روزها در آستانه‌ی به پایان رساندنِ هفتمین دهه از زندگی خود به سر می‌برد.

در بخشی از کتاب ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر می‌خوانیم

بچه‌هایی هستند که تنها با یک نگاه معلوم می‌شود تُف‌اندازهای ماهری هستند! برادلی چاکرز از همین قماش بود. قیافه‌اش داد می‌زد که تُف‌اندازی‌اش حرف ندارد!

برادلی بزرگ‌ترین و خشن‌ترین شاگرد کلاس خانم ایبل بود. از سایر شاگردان کلاس بزرگ‌تر بود، چون کلاس چهارم رفوزه شده بود. حالا کلاس پنجم بود و احتمالاً در این کلاس هم درجا می‌زد!

جف، ابتدا ناباورانه نگاهش کرد. بعد یک دلار به او داد و تَر و فرز در رفت!

برادلی خندید و به بچه‌هایی که از رفتار او حسابی حال کرده بودند نگاه کرد.

پایانِ زنگ تفریح، وقتی وارد کلاس شد، خیلی تعجب کرد که خانم ایبل چیزی به او نگفت! چون گمان کرده بود جف از او شکایت می‌کند و او ناچار می‌شود یک دلارش را پس بدهد.

به ‌هر حال، مانند همیشه، پشت میزش، تهِ کلاس... ردیف آخر... صندلی آخر نشست. فکر کرد: طرف ترسیده که چُغلی‌ام را بکند! می‌داند اگر چُغلی بکند، تو صورتش می‌کوبم! و با خودش خندید.

در ساعت ناهار هم ناهارش را تنهایی خورد.

بعد از ناهار همین که به کلاس برگشت، خانم ایبل او را سر میزش صدا زد.

برادلی پرسید: «کی، من؟ خانم، من که کاری نکرده‌ام!» و با خشم به جف که تازه سر جایش نشسته بود چشم‌غُرّه رفت.