معرفی و دانلود کتاب سگ خوری

معرفی کتاب سگ خوری

کتاب سگ خوری نوشته‌ی محمدرضا قلی پور، نویسنده و کارگردان ایرانی به شرح ماجراهای یک گروگان‌گیری پرتنش می‌پردازد. وجه تمایز این داستان با داستان‌های مشابه، وجود یک سگ، در جایگاه گروگان است. خواننده، در جریان رویدادهای نمایش‌نامه، با طرفین درگیری آشنا می‌شود و با استفاده از درونمایه‌های اجتماعی، به تفاوت‌های دو قشر از مردم جامعه، پی می‌برد.

درباره‌ی کتاب سگ خوری

نمایشنامه‌ی پیش‌رو اثری مدرن و دارای درونمایه‌های اجتماعی است. خواننده در همان سطرهای اولیه متوجه می‌شود که یکی از مسائل مهم در این اثر، اختلاف طبقاتی و تفاوت در شیوه‌‌های زندگی اقشار مختلف جامعه است. نویسنده در روایت خود، داستان یک گروگان‌گیری را روایت می‌کند، در حالی که یک سگ، سوژه‌ی اصلی حوادث است. داستان از جایی شروع می‌شود که گروگان‌گیرها، در حال جدال با یکدیگرند و از این طریق خواننده را در جریان اتفاقاتی می‌گذارند، که پیش‌تر رخ داده. محمدرضا قلی‌پور در کتاب سگ خوری، با بهره‌گیری از قصه‌ای نامتداوم، دست به نگارش اثری متفاوت زده. خواننده در ادامه‌ی نمایش‌نامه، حوادثی را دنبال می‌کند، که این گروگان‌گیری برای طرفین ماجرا، در پی دارد. محمدرضا قلی پور، نویسنده‌ای است که سبک نگارش منحصربه‌فرد خود را دارد. کتاب سگ خوری، از شاخص‌ترین نمایش‌نامه‌های این نویسنده به‌شمار می‌رود، که مورد توجه منتقدان و خوانندگان قرار گرفته و به کرات، مورد تحسین واقع شده است.

در کتاب سگ خوری، قصه و روایت حرف اول را می‌زند. اما چیزی که ماجرا را در این کتاب، جذاب و گیرا کرده، تعلیق حاکم بر کل نمایش‌نامه است. این ویژگی، خوانندگان را درگیر داستان می‌کند و اشتیاق به مطالعه را در آن‌ها برمی‌انگیزد. شخصیت‌پردازی فوق‌العاده، از دیگر نقاط قوت این اثر به شمار می‌رود. نویسنده تمامی افکار، احساسات و درونی‌ترین وجوه شخصیت‌ها را شرح می‌دهد و از این طریق، خواننده را وارد دنیای آن‌ها می‌کند. توصیف دقیق صحنه‌ها و رخدادهای قصه هم از دیگر خصوصیات این اثر هستند. این ویژگی‌ها باعث شده‌اند تا کتاب سگ‌خوری، به اثری متفاوت و چشم‌گیر تبدیل شود.

یکی از دیگر وجوه تمایز این نمایش‌نامه، دارا بودن گویش محلی خاص و متفاوت آن است. از همان ابتدای کتاب، تفاوت در انتخاب واژگان و جمله‌بندی‌ها، به‌خوبی دیده می‌شود. محمدرضا قلی پور، در نگارش این کتاب سراغ یکی از خرده‌فرهنگ‌های حاشیه‌نشین رفته، و از گویش آن‌ها در خلق کتاب پیش‌رو، کمک گرفته. بدیهی است که این گویش محلی، دیالوگ‌نویسی را هم تحت‌الشعاع قرار داده و قدرت و برجستگی به‌خصوصی به آن بخشیده.

اتفاقات در این نمایشنامه، سیر پرکشش و گیرایی دارند. به همین خاطر خواننده، غرق خواندن آن می‌شود. این اثر در شمار بهترین نمونه‌های ادبیات نمایشی معاصر قرار می‌گیرد. کتاب سگ خوری، کاندید بخش اساتید مسابقه‌ی نمایش‌نامه‌نویسی دانشگاهیان ایران شد. هم چنین در زمان انتشار، با سیل تقاضاها، به چاپ دوم رسید. این اثر را انتشارات آواژ، منتشر کرده و به چاپ رسانده است.

اقتباس نمایشی از کتاب سگ خوری

محمدرضا قلی‌پور، که علاوه‌بر نویسندگی، در زمینه‌ی کارگردانی هم فعالیت می‌کند، بنابراین در سال 1395، از نمایش‌نامه‌ی سگ خوری، تئاتری روی صحنه برد.

کتاب سگ خوری برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب سگ‌خوری، برای دوستداران نمایش‌نامه و کسانی که از دنبال‌ کردن داستان‌های پرتعلیق لذت می‌برند، انتخاب مناسب و برجسته‌ای است.

با محمدرضا قلی‌پور بیشتر آشنا شویم

محمدرضا قلی‌‌پور، نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان و مدرس دانشگاه است که در سال 1364 متولد شده. او در دانشگاه، هنرهای نمایشی خوانده و تمامی فعالیت‌های حرفه‌ای او، در همین حوزه جا می‌گیرد. آثار زیادی از این هنرمند منتشر شده. نشر آواژ، به مدیریت او، انتشار بسیاری از این کتاب‌ها را به عهده گرفته. کتاب «رژه‌ی پنگوئن‌ها»، کتاب «تروکاژ» و کتاب «آپرکات»، شماری از بهترین آثار محمدرضا قلی‌‌پور هستند. او در جشنواره‌ی شهر من، برنده‌ی جایزه‌ی فیلم برگزیده شد. کسب رتبه‌ی اول مسابقه‌ی نمایشنامه‌نویسی، در ششمین دوره‌ی جشنواره تئاتر شهر هم از دیگر افتخارات این هنرمند است.

در بخشی از کتاب سگ خوری می‌خوانیم

صدای پلیس: اینجا محاصرَه‌ست. این اخطارِ پلیسه. هیچ راهِ فراری نیست. مگه این که بخواید جنازه‌تون از اینجا بره بیرون. بدون هیچ حرکتِ اضافی درو آروم باز کنید و اسلحه‌تونو بذارید رو زمین تا شاید زنده بمونید. تا شیکستنِ این در و به رگبار بسته شدنتون زمانِ زیادی باقی نمونده. می‌شمرم. فقط دَه شماره. یک، دو...
[حینِ شمارشِ پلیس، شاهده پشتِ نعیم رفته و اسلحه را زیر گلویش می‌گذارد.]
نعیم: چی کار می‌کنی؟
شاهده: خفه شو [داد می‌زند.] من اینجا یه گروگان دارم و اگه هشت ازت بشنوم یه گوله فرو می‌کنم تو پَسِ کَلَه‌ش.
صدای پلیس: من بعید می‌دونم تو گروگانی داشته باشی.
نعیم: سردار بعید ندون جونِ اولادت، داره، گروگان داره. تفنگش بیخِ گلومه. من این حیوونو می‌شناسم. می‌گه می‌زنم، می‌زنه. چه برسه حالا که جونش تو مُشتِشه و داره می‌گه می‌زنم.
صدای پلیس: بذار راحت بگم. تو زنده از اینجا بیرون نمی‌ری. مگه این که خودتو تسلیم کنی و دستبند به دست و تحت‌الحفظ بشی. اونی که تو می‌گی گروگان گرفتیَم از خودته. شریکته. هم‌جرمته.