معرفی و دانلود کتاب سیاه سفید

معرفی کتاب سیاه سفید

داستانی از فقر و خشونت و تبعیض! کتاب سیاه سفید، نوشته‌ی تارا سالیوان، ماجرای کودکی است به نام هابو که به خاطر ابتلا به بیماری آلبینیسم و تفاوت ظاهری خود با اطرافیانش، مورد تبعیض قرار گرفته و جانش در خطر است. کتاب سیاه سفید داستان مبارزه‌ی هابو برای بقا و زندگی است. این کتاب در سال 2016، جایزه‌ی کتابخوان‌های جوان ربکا کادیل را از آن خود کرده است.

درباره‌ی کتاب سیاه سفید

تارا سالیوان (Tara Sullivan) در کتاب سیاه سفید (Golden Boy)، روایتگر زندگی متناقض هابو است. هابو یک نوجوان سیزده‌ساله‌ی تانزانیایی است که به سبب اختلال آلبینیسم یا زالی، چهره‌ای متفاوت با سایر مردم روستا دارد؛ تا جایی که حتی برادرانش به خاطر ظاهر و چهره‌اش او را سرزنش می‌کنند. مردم روستای آروشا نیز به سبب ظاهر متفاوت هانو، رفتار متناقضی با او دارند. برخی او را به خاطر سفیدی چهره و موهایش، شایسته‌ی احترام می‌دانند اما برخی دیگر حاضرند او را به قتل برسانند.

مردم این روستا معتقدند افرادی که اختلال آلبینیسم دارند، از نوعی قدرت جادویی بهره‌مندند و سایر انسان‌ها می‌توانند با استفاده از اعضای بدن افراد مبتلا به این اختلال، از قدرت جادویی آن‌ها برخوردار شوند. اما این تمام ماجرا نیست! هابو و خانواده‌‌‌اش در این روستای کوچک از کمبود غذا و گرسنگی نیز رنج می‌‌برند.

خانواده‌ی هابو که می‌دانند جان او در خطر است و از سوی دیگر نیز به سبب فقر و تبعیض و گرسنگی در عذاب هستند، تصمیم می‌گیرند به روستای دیگری نقل مکان کنند. روستایی که موانزا نام دارد و هابو امیدوار است در آنجا بتواند یک زندگی بی‌خطر و بدون تبعیض را برای خود و خانواده‌اش رقم بزند.

تارا سالیوان با به تصویر کشیدن زندگی هابو در کتاب سیاه سفید، درواقع به دنبال افشاسازی یکی از جنایت‌های بشری است: آدم‌ربایی، قتل و مثله کردن افراد مبتلا به اختلال آلبینیسم، به دلیل اعتقادات خرافی برخی قبایل آفریقایی. کتاب سیاه سفید داستانی است از تحجر و تعصب در دنیای امروزی.

سینا یوسفی با ترجمه شیوای خود، کتاب سیاه سفید را به خواننده‌ی فارسی‌زبان معرفی کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب سیاه سفید

• یکی از ده کتاب برتر سال از دیدگاه وال‌استریت، یالسا و کِرکِس در سال 2013
• کتاب منتخب انجمن صنفی کتابخانه‌های نوجوانان در سال 2013
• برنده‌ی جایزه‌ی کتاب‌های تجاری مطالعات اجتماعی قابل توجه برای جوانان در سال 2014
• نامزد جایزه‌ی دوروتی کنفیلد فیشر در سال‌های 2014 و 2015
• برنده‌ی جایزه‌ی کتابخوان‌های جوان ربکا کادیل در سال 2016
• و...

نکوداشت‌های کتاب سیاه سفید

• رمانی تکان‌دهنده که ارزش یک فرد را آن گونه که خود او می‌بیند بررسی می‌کند، نه آن گونه که دنیا او را می‌بیند. (مجله‌ی وویا)
• تارا سالیوان با سفر به تانزانیا و مصاحبه با افرادی که برای نجات و آموزش افراد مبتلا به آلبینیسم تلاش می‌کردند، درباره‌ی سیاه سفید تحقیق کرد. او حساسیت و دانش لازم را برای اولین رمان خود، کتاب سیاه سفید، به ارمغان آورده است. (مجله‌ی ادبیات کودکان)
• خوانندگان این کتاب درگیر داستانی از تعصب در جهان امروز خواهند شد. تعصبی که از آن سخنی گفته نشده اما خشونت‌آمیز است. (مجله‌ی بوک‌لیست)
• اگرچه بخش‌هایی از رمان هولناک است، تعاملات لطیف هابو با کسانی که دوستشان دارد، در تقابل با احساس ترس او قرار می‌گیرد. ترسی که در کمین اوست و اغلب صورتی انسانی به خود می‌گیرد. (هفته‌نامه‌ی ناشران)
• یک عکس فوری، تخیلی و جذاب از یک پسر تانزانیایی که اهمیت و ارزش انسانی خود را اثبات می‌کند. (مجله‌ی کِرکِس ریویو)

کتاب سیاه سفید برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب سیاه سفید به نوجوانان علاقه‌مند و مخاطب داستان‌های هیجان‌انگیز و ماجراجویانه پیشنهاد می‌شود. اگر حقوق انسان‌ها و نقض این حقوق دغدغه‌ی شما نیز هست، خواندن این کتاب می‌‌تواند برای شما بسیار مفید باشد.

با تارا سالیوان بیشتر آشنا شویم

تارا سالیوان، نویسنده‌ی کتاب‌های داستانی نوجوانان است که در آثار خود به مسائل و مشکلات حقوق بشر در جهان امروزی می‌پردازد. این نویسنده‌ی آمریکایی در شهر کلکته به دنیا آمده است اما به این دلیل که پدر و مادرش امدادگران بین‌المللی بودند، همواره در حال مسافرت به سراسر دنیا بوده است. آنچه این نویسنده را به مسائل حقوق بشر سوق داد، خبری بود که در سال 2009 درمورد قتل و آدم‌ربایی آلبینیوهای آفریقایی خواند. از آن پس، این نویسنده می‌کوشد تا از حقوق انسان‌ها و پایمال شدن این حقوق در جوامع مختلف بنویسد.

کتاب‌های «تلخ‌تر از شیرین» و «رویای سرزمین‌های پست»، داستان‌های دیگر تارا سالیوان هستند که به زبان فارسی ترجمه شده و به چاپ رسیده‌اند.

در بخشی از کتاب سیاه سفید می‌خوانیم

بهش خیره شدم، زبانم بند آمده بود. از بلندی صدایش وحشت کرده بودم. من و مادر همیشه مثل دو ضلعِ چهارچوبِ در بوده‌ایم؛ نه می‌توانیم به هم نزدیک شویم و نه از هم دور بمانیم. و فضای خالی‌ای که بینمان وجود دارد شکل پدرِ گم‌شده‌ام است. او بلافاصله بعد از به دنیا آمدنم، ما را گذاشت و رفت، وقتی پچپچه‌ها شروع شد که راضیا یک پسر سفید به دنیا آورده، نه بچه‌ای خوب و قهوه‌ای مثل سه‌تای قبلی، بلکه سفید. سفید مثل اوگالی توی قابلمه، سفید مثل دندان‌های توی دهانتان، سفید مثل توریستی که در جایی است که نباید باشد. وقتی پدر و مادرم و برادرها و خواهرم قهوه‌ای گرم و تیره هستند، چرا من این شکلی‌ام؟ نظری در این مورد ندارم، ولی پدرم هر نظری که داشت، این‌قدر بهش فکر کرد که باعث شد از پیشمان برود و دیگر هیچ‌وقت برنگردد.

خرافاتی بود؟ او هم مثل پیرزن دهکده‌مان فکر می‌کرد من یک روح شیطانی‌ام؟ یا آدم واقع‌بینی بود؟ فکر می‌کرد به جای خودش، یک مرد سفیدپوست پدرم است؟ خودم هم به این موضوع فکر کرده‌ام، هرچند که فکر شرافتمندانه‌ای نیست. هر بار که چیزی در مورد آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها، توریست‌هایی که برای سافاری به آروشا می‌آیند، می‌شنوم به این موضوع فکر می‌کنم. دوست دارم از مادرم بهترین تصور را داشته باشم، ولی نمی‌توانم در موردش قضاوت کنم چون تا حالا سفیدپوست ندیده‌ام. به آسمان که نگاه می‌کنم درخشش نقره‌ای هواپیماهایی را می‌بینم که آن‌ها را به این‌جا می‌آورند و وقتی می‌گذارم بزها ‌کمی دورتر بروند و به جاده نزدیک شوند، می‌بینم که لندرُوِر13های مکعبی‌شکلی که آن‌ها را به پارک می‌برند چه گرد و خاکی به پا می‌کنند، ولی خودشان را تا حالا ندیده‌ام.