معرفی و دانلود کتاب عاشقانه‌ای در منهتن

معرفی کتاب عاشقانه‌ای در منهتن

قلم جویس کارول اوتس احساسات خواننده را هدف قرار می‌دهد و او را به عمق روان شخصیت‌های داستانش می‌برد. کتاب عاشقانه‌ای در منهتن، یکی از نمونه‌های بی‌نظیر مجموعه داستان کوتاه به قلم این نویسنده است که در آن به جنبه‌های متفاوتی از عشق و احساسات انسانی پرداخته. سبک نوشتاری جویس کارول اوتس، ترکیبی از قدرت، ظرافت و بی‌پروایی است. او بدون هیچ ترسی، تاریک‌ترین زوایای روح انسان را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب عاشقانه‌ای در منهتن

جویس کارول اوتس (Joyce Carol Oates) بدون شک یکی از برجسته‌ترین نویسندگان داستان کوتاه در ادبیات معاصر است. توانایی او در ترسیم احساسات عمیق انسانی، خلق فضاهای پرتنش و پردازش شخصیت‌های چندلایه، او را به چهره‌ای بی‌بدیل در این حوزه تبدیل کرده است. کتاب عاشقانه‌ای در منهتن (Faithless: Tales of Transgression)، یک نمونه‌ی جذاب از مجموعه داستان‌های کوتاه این نویسنده است که در آن به موضوعاتی مانند ترس، عشق، خشونت و تنهایی می‌پردازد.

جویس کارول اوتس توانسته در این مجموعه با حداقل کلمات، حداکثر تأثیر را بر روی مخاطبان خود بگذارد. او داستان‌هایی را خلق کرده که خواننده را در همان چند صفحه‌ی نخست درگیر می‌کنند. اولین داستان کتاب عاشقانه‌ای در منهتن که عنوان ترجمه‌ی فارسی کتاب از آن برداشته شده، داستان عشق پدر و فرزند را روایت می‌کند. در این داستان، مردی اهل سیاست به دلایل نامعلومی مجبور می‌شود از دست مأموران حکومتی فرار کند و دختر کوچکش نیز همراه اوست. این داستان نگاهی عمیق به احساسات انسانی دارد و پایان‌بندی تکان‌دهنده‌ی آن، بر ویژگی برجسته‌ی جویس کارول اوتس صحه می‌گذارد.

روابط میان شخصیت‌ها در کتاب عاشقانه‌ای در منهتن اغلب با تنش، وابستگی و احساس فقدان همراه است و این را با مطالعه‌ی اولین داستان کتاب به خوبی درمی‌یابیم. جویس کارول اوتس در این کتاب به زندگی خصوصی اسرارآمیز مردان و زنان پرداخته و با دقت، احساسات متناقض میان آن‌ها مانند بی‌رحمی و هم‌دلی را ترسیم می‌کند. او به راستی جادوگری واقع‌گرا است که روان شخصیت‌های معمولی را موشکافانه بررسی کرده و پتانسیل آن‌ها برای نیکی و شر را با لحنی سرد و تأثیری ماندگار به تصویر می‌کشد.

جویس کارول اوتس با توصیف‌های دقیق، خواننده را درگیر دنیای داستان‌هایش می‌کند. هر صحنه، هر احساس و هر کشمکش درونی، با چنان وضوحی بیان می‌شود که گویی خواننده خود در میان شخصیت‌ها ایستاده است. پیچیدگی‌های ذهن انسان همیشه مورد توجه این نویسنده بوده است و در کتاب عاشقانه‌ای در منهتن به خوبی آن را درمی‌یابیم. شخصیت‌های این کتاب، به حدی قابل درک هستند که خواننده را به هم‌دردی وادار می‌کنند.

جویس کارول اوتس از پرداختن به موضوعات خشونت، نابرابری، خیانت و جنون ابایی ندارد. او حقیقت را بی‌پرده بیان می‌کند؛ حتی اگر تلخ باشد. کتاب عاشقانه‌ای در منهتن اثری جذاب و ماندگار است که به کوشش مهری شرفی به فارسی برگردانده شده است. انتشارات ققنوس، این کتاب خواندنی را منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.

نکوداشت‌های کتاب عاشقانه‌ای در منهتن

• اوتس بی‌وقفه ادامه می‌دهد و وفاداری‌اش به هنر خود به همان اندازه که آموزنده است، فروتنانه است. (نیویورک تایمز)
• هیجان‌انگیز ... روشنگر ... حیرت‌آور! نوشته‌های اوتس چنان زنده و پرحرارت هستند که نفس را بند می‌آورند. دقت صحنه‌ها بی‌نظیر است. (بوستون گلوب)
• طنز گزنده و قدرت توصیفی خارق‌العاده‌ی اوتس، به کتاب هیجانی مستانه می‌بخشد که با مطرح شدن موضوعات ناگفتنی، شعله‌ور می‌شود. (بوستون هرالد)
• جویس کارول اوتس آمریکا را در چنگال بی‌وفایی و انتقام به تصویر می‌کشد. (پیتسبورگ پست گزت)
• اوتس می‌داند که خشونت هم جذاب است و هم منزجرکننده. و او در سنجش این دو مهارت دارد. (commercialappeal)
• خواندن اوتس یعنی جدی بودن و حیرت‌زده شدن. چون با وجود تمام انتقادات درباره‌ی پرکاری او، اوتس همچنان به خلق داستان‌های محکم و ابتکاری ادامه می‌دهد که خوانندگان وفادارش و نویسندگان دیگر را تحت تأثیر قرار دهد. (The Times-Picayune)

کتاب عاشقانه‌ای در منهتن برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب عاشقانه‌ای در منهتن به علاقه‌‌مندان روایت‌های پراحساس، هیجان‌انگیز و عاطفی پیشنهاد می‌شود. طرفداران داستان‌های فلسفی و روان‌شناختی نیز از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب عاشقانه‌ای در منهتن می‌خوانیم

میچل هم سعى کرد بخندد. «آتو، ما که داریم حرف مى‌زنیم.»

آتو با لحنى جدى‌تر گفت: «میچل، دوست من، خوشحالم که تو گوشى رو برداشتى، نه بتى. من نمى‌تونم زیاد صحبت کنم و گمونم ترجیح مى‌دم با تو حرف بزنم.»

«بله؟» میچل کمى نگران شد. در طول سى سال آشنایى‌شان، آتو بن هرگز او را «دوست» خطاب نکرده بود. احتمالاً بیمارى ترزا دوباره عود کرده بود. داشت مى‌مرد؟ سه سال پیش بیمارى خود آتو را پارکینسون تشخیص داده بودند، گفته بودند هنوز جدى نیست، یعنى جدى بود؟

میچل با احساس گناه یادش آمد که او و لیزبت تقریباً یک سال است که به دیدن این زوج سالمند نرفته‌اند، گرچه محل سکونتشان کمتر از دویست مایل با خانه‌شان فاصله داشت. لیزبت در مورد تلفن کردن وظیفه‌شناس بود، معمولاً یکشنبه‌شب‌ها زنگ مى‌زد و (معمولاً بیهوده) امیدوار بود که اول با مادرش که همیشه در صحبت‌هاى تلفنى کمى سرحال و خوش‌بین بود صحبت کند؛ ولى آخرین بارى که به دیدار آن‌ها رفته بودند وخامت حال ترزا شوکه‌شان کرده بود. زن بیچاره بعد از چند ماه شیمى‌درمانى پوست و استخوان شده بود و پوستش مثل موم شده بود. خیلى وقت پیش نبود که او در شصت و چندسالگى‌اش سرحال، گوشتالو و مثل سفالینه‌اى محکم و خوش‌بنیه بود. آتو هم مرتب این پا و آن پا مى‌کرد، هر دو دستش مى‌لرزید و انگار خشمى مضحک لرزشش را بدتر هم مى‌کرد، ماهرانه از کارکنان نظام پزشکى شکایت مى‌کرد و در مورد سازمان‌هاى حفظ سلامت و اتحاد براى آینده و ساخت و پاخت‌هایشان داد سخن مى‌داد. چه دیدار خسته‌کننده و طاقت‌فرسایى بود. در راه بازگشت به خانه، لیزبت چند سطرى از شعر امیلى دیکنسون را از بر خواند: «آه زندگى، از خون روان آغاز شد و در تیرگى پایان یافت!»

میچل با دهانى خشک در حالى که مى‌لرزید گفت: «خداى من، همینه دیگه، نه؟»

فهرست مطالب کتاب

عاشقانه‌اى در منهتن
پیمان‌شکن
اوسِیبل
پنهانى، خاموش
قتل شبه‌عمد
روسرى
نگرانت بودیم