معرفی و دانلود کتاب موهبت مرگبار: کتاب دوم مجموعه‌ی سربازرس گاماش

معرفی کتاب موهبت مرگبار: کتاب دوم مجموعه‌ی سربازرس گاماش

قتل در شلوغ‌ترین لحظه‌ی یک جشن همگانی، تکان‌دهنده‌تر از هر جنایتی می‌تواند باشد؛ و این دقیقاً همان چیزی است که در کتاب موهبت مرگبار، دومین رمان از مجموعه‌ی سربازرس گاماش رخ می‌دهد. لوئیز پنی ما را به روستای برفی و به‌ظاهر آرام تری‌پاینز بازمی‌گرداند، جایی که زنی منفور درست مقابل چشم صدها نفر کشته می‌شود. این داستان با روایتی هوشمندانه، پررمزوراز و به‌شدت انسانی، نشان می‌دهد در پس نور و گرمای صمیمانه‌ترین جمع‌ها هم هیچ‌چیز آن‌قدرها بی‌خطر نیست.

درباره‌ی کتاب موهبت مرگبار

کریسمس، فصل مهربانی و بخشش است، یا دست‌کم باید باشد. اما در تری‌پاینز، همان دهکده‌ای که گویی از دل یک کارت‌پستال زمستانی بیرون آمده، هیچ چیز به آن اندازه که به نظر می‌رسد آرام و امن نیست. لوئیز پنی (Louise Penny) در دومین جلد از مجموعه‌ی سربازرس گاماش، با نام موهبت مرگبار (A Fatal Grace)، نشان می‌دهد که حتی نور شمع‌های کریسمس هم می‌تواند سایه‌ای مرگبار با خود به همراه بیاورد.

قربانی، اینبار زنی است که اگر نبود، شاید کسی دلتنگش نمی‌شد؛ سی‌سی دوپوآتیه، زنی پر زرق و برق، بی‌رحم و به طرز عجیبی منفور. او همسر و مادری نصفه‌ونیمه است و نویسنده و مشاور خودخوانده‌ی معنوی...، اما نه آن‌طوری که بتواند حقیقتاً کسی را هدایت کند. در واقع، سی‌سی برای همه‌ی اطرافیانش یک‌جور مزاحمت ممتد به شمار می‌رود. او زنی‌ست که هرجا پا می‌گذارد، گل‌ها پژمرده می‌شوند و مهربانی به کینه بدل می‌شود... پس چه انتخابی بهتر از او، برای دومین قربانیِ ماجراجویی‌های سربازرس گاماش بودن؟

مردن پیش پای همه

لوئیز پنی در این داستان فقط به خلق شخصیتی نفرت‌انگیز بسنده نمی‌کند؛ او مرگی را برای سی‌سی طراحی می‌کند که هم غیرممکن به نظر می‌رسد و هم در اوج نمایشی بودن، ریشه در تاریک‌ترین زوایای روح انسان دارد؛ وسط یک مسابقه‌ی هاکی روی یخ، در برابر چشمان صدها نفر، سی‌سی جانش را از دست می‌دهد. همه نگاه می‌کنند، اما هیچ‌کس نمی‌فهمد چطور و چگونه... و این همان نقطه‌ای است که معمای قتل این زن بدطینت آغاز می‌شود.

نثر لوئیز پنی در موهبت مرگبار همچون تیغی دولبه است؛ از یک سو سادگی و شفافیتی دارد که خواننده را بی‌زحمت درگیر خود می‌کند و از سوی دیگر چنان لایه‌دار و حساب‌شده پیش می‌رود که هر جمله‌اش می‌تواند معنایی پنهان با خود داشته باشد. او لحظه‌به‌لحظه، جامعه‌ای کوچک را پیش چشممان برهنه می‌سازد که با تمام زیبایی و سادگی‌اش، پر از حسادت، تنهایی و بی‌اعتمادی، عقده و کینه است.

موهبتی که مرگ از خود به یادگار می‌گذارد

شاید برجسته‌ترین وجه این جلد، تمرکز بیشتر بر خود شخصیت سربازرس گاماش باشد. او فقط یک کارآگاه بی‌نقص نیست؛ انسانی است با آرامشی شکننده، با دشمنانی درون سیستم پلیس و با احساساتی عمیق نسبت به عدالت... لوئیز پنی استادانه نشان می‌دهد که حتی گاماش هم در برابر تهاجمِ فشارها و خیانت‌ها مصون نیست. اینجا همان‌جایی است که داستان پلیسی به یک درام اخلاقی بدل می‌شود؛ جایی که قضاوت‌ها دیگر مختص شخص قاتل نیست و درباره‌ی شیوه‌ی زیستن همه‌ی ماست.

این رمان پاسخی است به پرسشی قدیمی که چرا داستان‌های جنایی همیشه ما را شیفته می‌کنند؟ شاید چون در دل هر قتل، تصویری از خود ما نهفته است... داستان هر قتل، در دلِ خود مرگ سکوت‌ها، مرگ نقاب‌ها و مرگ توهماتی را دارد که دیگران سال‌ها با آن زندگی کرده‌اند... و شاید این همان موهبتی باشد که مرگ برایمان به ارمغان می‌آورد. این کتاب با ترجمه‌ی سودابه تصاعدیان از انتشارات کتابسرای تندیس به چاپ رسیده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

جوایز و افتخارات کتاب موهبت مرگبار

• انتخاب‌شده به عنوان یکی از 100 رمان برتر معمایی و دلهره‌آور در Goodreads
• برنده‌ی جایزه Agatha برای بهترین رمان جنایی سال 2007

نکوداشت‌های کتاب موهبت مرگبار

• به‌طرز چشمگیری، لوئیز پنی موفق شده از اولین رمان برجسته‌اش نیز فراتر رود. گاماش کارآگاهی پیچیده و جذاب است که سرنوشتش تبدیل شدن به یکی از کارآگاهان کلاسیک است. (Kirkus Reviews)
• رمانی سنتی و بسیار هوشمندانه... مطمئناً تقاضای زیادی از سوی خوانندگان برای داستان‌های بیشتر با حضور کارآگاه متمدن و خوش‌بیان، گاماش، ایجاد خواهد کرد... شدیداً توصیه می‌شود. (Library Journal)
• در سبک معمایی جنایی با تم خانوداگی که هدفش هم دل‌ربایی و هم به چالش کشیدن ذهن است... لوئیز پنی استادانه این هنر را اجرا کرده است. (The New York Times Book Review)
• با وجود پیچیدگی‌های قتل و فضای روستایی برفی، این اثر نه یک داستان معمایی معمولی است و نه یک روایت سنتی. کتابی است با نگارشی دقیق، هوشمندانه و ناظرانه. آمیخته با آگاهی دائمی از سرمای شگفت‌انگیز، این ترکیب بی‌نقص از رمان پلیسی و معمای اتاق بسته، راه‌حل خود را همانند بهترین آثار این سبک، در لایه‌برداری آهسته از گذشته‌ای غم‌انگیز می‌یابد. (Houston Chronicle)
• بخش‌هایی از این کتاب آن‌قدر زیبا نوشته شده‌اند که ماه‌ها در ذهن خواننده باقی می‌مانند... هنگام خواندنش فکر کردم اگر امیلی دیکنسون دوباره به زمین بازگردد، شاید به عنوان نویسنده‌ی ژانر معمایی ظاهر شود. (Aunt Agatha's Mystery Bookstore)
• فوق‌العاده. مانند یک نوازنده‌ی ماهر، لوئیز پنی تنوعی پیچیده از سرنخ‌هایی که در برابر چشم پنهان شده‌اند را اجرا می‌کند. یک معمای سنتی موفق. (Publishers Weekly)
• گوهر ادبی... داستانی زیبا، با نگارشی شاعرانه درباره‌ی عشق، زندگی، دوستی و تراژدی. (Booklist)

کتاب موهبت مرگبار برای شما مناسب است اگر

• بدتان نمی‌آید شم کارآگاهی‌تان را محک بزنید.
• به ژانر جنایی معمایی علاقه دارید و به دنبال رمانی جنایی با عمق روان‌شناختی هستید.
• به کشف معماهای پیچیده و غیرمنتظره علاقه دارید و دوست دارید داستانی بخوانید که تا مدت‌ها فراموش نکنید.

در بخشی از کتاب موهبت مرگبار: کتاب دوم مجموعه‌ی سربازرس گاماش می‌خوانیم

سی‌سی نسخه‌ای از کتاب «در آرامش باش» را در دست گرفته و کنار پنجره ایستاده بود. آرام آرام کتاب را به سمت سینه‌اش برد و آن را آن‌جا چنان فشرد که انگار همان قطعه‌ی گمشده‌ای است که در تمام زندگی‌اش دنبالش بوده است.

سرش را به عقب برد و منتظر ماند. آیا امسال هم از دستش فرار می‌کردند؟ اما نه. لب پایینش به لرزه افتاد. سپس چشمانش برق زد و گره‌ی کوچکی در گلویش شکل گرفت. و آنگاه اشک‌ها سرازیر شدند، سرد و تند بر روی گونه‌هایش سُر خوردند و وارد دهانش که حالا باز و مانند غاری ساکت بود، شدند. و او بعد از آن‌ها به اعماق آن پرتگاه تاریک فرو رفت و خود را در اتاقی آشنا یافت، در شب کریسمس.

مادرش کنار درخت کاج مُرده و بدون تزئینی ایستاده بود که در گوشه‌ای از اتاق تاریک و سرد قرار داشت و برگ‌های سوزنی تیزش روی زمین پراکنده بود. گوی شیشه‌ای تکی روی درخت آویزان بود و حالا مادرش با فریاد و جیغ آن را از درخت جدا می‌کرد. سی‌سی هنوز صدای ریزش برگ‌های سوزنی بر روی زمین را می‌شنید و گویی را می‌دید که به سمتش پرتاب می‌شد. قصد نداشت آن را بگیرد. فقط برای محافظت از صورتش دست‌هایش را بالا برده بود اما گوی درست در کف دست‌هایش فرود آمد و آن‌جا ماند، انگار که خانه‌ای برای خود یافته باشد. حالا مادرش روی زمین نشسته بود و ناله می‌کرد و سی‌سی امیدی نداشت که بتواند ساکتش کند. ناامید از این‌که بتواند دهانش را ببندد، ساکتش کند، آرامش کند. ناامید از این‌که تا قبل از این‌که همسایه‌ها دوباره با پلیس تماس بگیرند و مادرش بار دیگر برده شود و سی‌سی دوباره در میان یک مشت غریبه تنها بماند، به او آرامش ببخشد.