معرفی و دانلود کتاب نجواهایی از گذشته

معرفی کتاب نجواهایی از گذشته

آزمایش دی‌ان‌ای نشان می‌دهد که اسلون دختر خانواده‌ای ثروتمند و بانفوذ است؛ خانواده‌ای که می‌توانند دشمنانشان را حذف کنند؛ حتی اگر پسر و عروس خودشان باشد. کتاب نجواهایی از گذشته درباره‌ی یک جنایت سربه‌مهر است؛ پرونده‌ای جنایی که بعد از بیست و چند سال حالا دوباره به جریان افتاده و قرار نیست تا محقق شدن عدالت، از تب و تاب بیفتد. چارلی دانلی داستان معمایی و جنایی خود را تا مشخص شدن تمام ابهامات و پاسخ دادن به تردیدهای ما ادامه می‌دهد.

درباره‌ی کتاب نجواهایی از گذشته

«ژوئن 1995: پرستون و آنابل کشته شده‌اند؛ اما خبری از جسد شارلوت نیست.» بیشتر از بیست سال از آن روز شوم گذشته و هنوز پلیس نتوانسته از این جنایت سرنخی پیدا کند. خانواده‌ی مارگولیس‌ها هم در آن زمان با پلیس برای کشف راز پرونده همکاری کردند، اما مثل اینکه قاتلان کار کشته و حرفه‌ای بودند و پلیس از آن‌ها ردی پیدا نکرده؛ البته مدتی است که اوضاع تغییر کرده. دختری به‌نام اسلون هیستینگز برای انجام تحقیقات آزمایشگاهی در زمینه‌ی دی‌ان‌ای، خود را به‌عنوان نمونه‌ی آزمایش انتخاب کرده و جوابی که به‌دستش رسیده، شوکه کننده است؛ جواب آزمایش دی‌ان‌ای ثابت می‌کند او دختر خانواده‌ی مارگولیس است؛ یعنی همان نوزادی که سال‌ها قبل در صحنه‌ی جرم ناپدید شد و هیچ‌کس تا امروز نمی‌دانست او زنده است یا مُرده! او شارلوت است، تنها بازمانده‌ی این خانواده. او نمی‌تواند از خون پدر و مادر خود بگذرد و باید حقیقت را فاش کند. کتاب نجواهایی از گذشته (Long Time Gone) ما را به سال 1995 می‌برد؛ زمانی که آگهی تسلیت روزنامه‌ها پر از نام «مارگولیس» بود و تمام ثروتمندان شهر به قتل رسیدن آنابل (عروس خانواده) و پرستون (پسر خانواده‌ی مارگولیس) را تسلیت می‌گفتند.

چارلی دانلی (Charlie Donlea) ما را همراه با اسلون که حالا دیگر باید او را شارلوت صدا بزنیم، به شهری می‌برد که مارگولیس‌ها در آن‌جا به قتل رسیده‌اند. او به‌سراغ کلانتر اریک می‌رود؛ کسی که می‌تواند این پرونده‌ی فراموش شده را دوباره به جریان اندازد. شهادت مردم محلی، اسناد و مدارکی که در بایگانی مسکوت مانده‌اند و افراد آشنا با خانواده‌ی مارگولیس‌ها، او را با رازهای سیاه و مخوف خانواده‌ی مارگولیس‌ها آشنا می‌کند؛ از جعل سند و اختلاس‌های مالی گرفته تا سلطه‌گری مادر پرستون؛ اما هیچ‌کدام از این‌ها ما را با ردپا یا سرنخی از قاتل مواجه نمی‌کند؛ البته نباید ناامید شویم؛ زیرا اتاقی خاک گرفته و جعبه‌های روی همدیگر تلنبار شده‌اند، آماده‌اند تا روند پرونده را دگرگون کنند.

یک دوربین قدیمی در میان وسایلی که الیس مارگولیس (برادر پرستون) از خانه‌ی مقتولان جمع‌آوری کرده، وجود دارد. یک حلقه‌ی فیلم درون مانده است. خوشبختانه اسلون / شارلوت خوب می‌داند چطور باید با دوربین عکاسی کار کند. عکس به‌جا مانده در دوربین عکاسی، مربوط به شب و دقایق قتل آنابل و پترسون است؛ دقیقا همان زمانی که دو نفر، یک زن میان‌سال و مردی جوان، با چاقو و چوب بیسبال، وارد خانه‌ی آنابل و پرستون شده‌اند و به‌سمت مقتولان هجوم می‌برند. چهره‌ی قاتلان بسیار آشناست. شارلوت آن دو را به‌خوبی می‌شناسد و نمی‌داند بیشتر باید از قتل والدینش غمگین باشد یا از دیدن این قاتلان هم‌خون! ما نمی‌دانیم که این دختر تنها می‌تواند با جنایتکارانی که هم ثروت دارند و هم مقام اجتماعی مبارزه کند یا نه، اما امیدواریم که بتواند عدالت را جاری و کار ناتمام والدینش را به پایان برساند.

کتاب نجواهایی از گذشته با ترجمه‌ی سعید سیمرغ در نشر کامک منتشر شده است.

نکوداشت‌های کتاب نجواهایی از گذشته

• چارلی دانلی میان گذشته و حال در رفت‌وآمد است و با حرکت‌های زیگراگی تنش و دلهره را در داستان حفظ می‌کند. این اثر یک تریلر جذاب است. (Kirkus)
• داستان نجواهایی از گذشته با واقعه‌ای هیجان‌انگیز آغاز می‌شود؛ همه‌ی عنصرهای داستانی را در خود دارد و در تمام صفحات خواننده را مسحور و مجذوب خود می‌کند. (استیو بری)
• این رمان جنایی مملو از پیچیدگی و تعلیق است. چارلی دانلی قدرت نویسندگی اعجاب‌آوری دارد. شخصیت‌های این داستان دوست‌داشتنی هستند و رمز و راز جاری در کتاب و پایان جذاب آن خواننده را افسون می‌کند. (مجله Mystery & Suspense)
• کتاب نجواهایی از گذشته از نظر فنی بی‌نقص است؛ جملاتش موسیقی‌وار و کوتاه‌اند و واژگانی دقیق در آن‌ها به‌کار گرفته شده. در جای جای داستان راز و رمز و معما گنجانده شده و چارلی دانلی خواننده را درگیر می‌کند. (ForeWord Reviews)

کتاب نجواهایی از گذشته برای چه کسانی مناسب است؟

صفحه‌ی حوادث روزنامه‌ها مملواز جرم و جنایت‌های تیتروار هستند و خواننده را با خبری سهمگین و اقیانوسی از پرسش‌های بی‌جواب رها می‌کنند. این داستان معمایی و جنایی شما را به عمق یک پرونده‌ی پلیسی می‌برد تا خود در جریان جزئیات یک جنایت قرار بگیرید و بتوانید پاسخ ابهاماتی را که همیشه پس از خواندن اخبار قتل و... در ذهنتان به‌وجود می‌آیند، پیدا کنید.

در بخشی از کتاب نجواهایی از گذشته می‌خوانیم

اسلون که از دانشگاه دوک در زمینه‌ی جرم‌شناسی و علوم دادگاهی مدرک کارشناسی ارشد گرفته بود، پیش از آن که چهار سال رزیدنتی آناتومی و آسیب‌شناسی بالینی را پشت‌سر بگذارد، دانشکده‌ی پزشکی را درنوردیده بود. حالا او بیست‌و‌نه‌ساله بود و تنها چیزی که در مسیر تحقق رؤیایش قرار داشت، دو سال فلوشیپ سخت بود. اولین سال آن شامل پژوهش با استفاده از کمک‌هزینه‌ای بود که اسلون باید در آن یکی از زمینه‌های پزشکی قانونی را کاوش می‌کرد، در آن موضوع تا حد محسوسی پیشرفت می‌کرد و درباره‌ی آن رساله‌ای می‌نوشت. پس از آن‌ که یک سال پژوهشش به پایان می‌رسید، وارد یک برنامه‌ی بالینی دوازده‌ماهه در دفتر آزمایش‌های پزشکی می‌شد و زیر نظر دکتر لیویا کاتی معروف درس می‌خواند. در آن دوره باید در مسیر تبدیل شدن به پزشک قانونی، صدها مورد کالبدشکافی انجام می‌داد. مضطرب بود. هیجان‌زده هم بود؛ و البته گرسنه.

اسلون با بلوز آستین‌حلقه‌ای سیاه که بدن ورزیده از رشته‌ی کراس‌فیتش را نشان می‌داد، شلوار سفید و کفش‌های پاشنه‌بلند، کارت شناسایی‌اش را -که روی آن نوشته بود او یکی از چهار سال اولی‌ای است که باید ساعت نه صبح آن جا باشند- به زنی پشت میز پذیرش نشان داد. درِ کنار میز با صدای وزوزی باز شد. او از آن گذشت و به‌سوی «قفس» رفت.

در دفتر رئیس آزمایشگاه و مخصوصاً بین دانشجویان تازه‌وارد، قفس خیلی بدنام بود. قفس که دور آن را با سیم توری بسته بودند و پر از ردیف صندلی‌هایی بود که رو به جلو داشتند، جایی بود که دانشجویان هر روز بعدازظهر باید گزارششان را ارائه می‌کردند. ایستادن جلوی پزشکان مسئول و غوطه خوردن در شکوه اسمارت‌بورد مثل ایستادن در خط مقدم جبهه بود. شایعه‌ها و داستان‌هایی پخش شده بود؛ درباره‌ی دانشجویانی که جلوی قفس ایستاده بودند و با تته‌پته گزارششان را می‌خواندند و به سؤال‌هایی از جادوگرانی فکر می‌کردند که زیر دست آن‌ها آموزش می‌دیدند، کسانی که متوجه هر خطای آن‌ها می‌شدند، زیر تک‌تک اشتباهات آن‌ها خط می‌کشیدند و افکار نادرست آن‌ها را تصحیح می‌کردند، به چهارمیخ کشیده می‌شدند. آن جا جایی بود که اسلون از آن وحشت داشت و نمی‌توانست برای غلبه بر آن صبر کند.

اسلون می‌دانست که سردخانه در زیرزمین قرار دارد، دفتر پزشکان مسئول در طبقه‌ی دوم است و قفس، جایی در طبقه‌ی اول انتظارش را می‌کشد. او فقط چند لحظه به دنبال آن گشت تا پیدایش کرد، از در ورودی انتهای آن وارد شد و روی یکی از صندلی‌های کنار ردیف نشست. حدود سی صندلی تاشو در اتاق کنار هم چیده شده بودند و همه‌ی آن‌ها رو به پرده‌ای داشتند که نور را از پروژکتور آویزان از سقف می‌گرفت و به اسلون و هم‌کلاسی‌هایش خوشامد می‌گفت.