معرفی و دانلود کتاب داستان لوسی گولت

معرفی کتاب داستان لوسی گولت

کتاب داستان لوسی گولت اثر ویلیام ترور و به ترجمه‌ی نگار شاطریان رمانی ضدجنگ درباره‌ی دختری به نام لوسی گولت است که در میانه‌ی جنگ ایرلند تمام زندگی‌ و خانواده‌اش دستخوش آشوب می‌شود. داستان نامبرده جوایز ادبی معتبری را از آن نویسنده‌ی خود کرده است.

درباره‌ی کتاب داستان لوسی گولت

لوسی گولت دختر نُه ساله‌ی سروان گولت است؛ سروانی که بخاطر یک آسیب جنگی، علی‌رغم تمام خدماتش قرار است سروان بماند. لوسی گولت شانس زاده‌شدن در یک خانه‌ی گرم و بامحبت را داشته است اما برای جنگ ویرانگر ایرلند، چندان مهم نیست که کدام خانه را سر راهش خراب می‌کند و کدام خانواده را از هم پاره‌پاره می‌کند. خانواده‌ی نسبتاً ثروتمند گولت مجبور می‌شوند برای نجات خودشان از ایرلند به انگلیس مهاجرت کنند. لوسی که مخالف این تصمیم است، از خانه فرار می‌کند و در این نقطه، از خانواده جدا می‌افتد.

لوسی هم مانند بسیاری دیگر، زنده می‌ماند و نجات می‌یابد اما با زخم‌های عمیق و سوگ‌های ناگریسته‌ای که مانند سایه می‌آیند باید چه کرد؟ چیزی که مرهم گذاشتن به این زخم‌ها را دشوار می‌کند آن جایی است که حتی خاطرات هم در طی زمان و پس از این‌همه رنج، دستخوش تغییر می‌شوند؛ بر جایشان هستند اما فریبنده و رنج‌آورند. داستان لوسی گولت (The Story of Lucy Gault) داستان همین خانه‌خرابی‌ها و سوگواری‌ها و فریب‌های زمانی است خودش نیز سوگواری دیگری می‌طلبد. پیرنگ این رمان چندان پیچیده نیست. اهمیت آن در تلاش ویلیام ترور (William Trevor) برای واکاوی درونی‌ترین عواطف شخصیت‌ها است یعنی همان چیزی که معمولاً در بسیاری از رمان‌ها، فراموش و زیر سایه‌ی یک قصه قوی گم می‌شود.

این اثر در ایران به‌همت نشر بیدگلو در سال 1401 منتشر شده ‌است. این کتاب هم مانند بسیاری از آثار ترور قصد دارد در عمق تجربه‌ی انسانی فرو برود و از آن لحظه‌ای حرف بزند که یک انسان در حین ادامه دادن به مسیرش، به پشت سرش نگاه می‌کند و با تصویری محو اما رنگین و واقعی از گذشته و خاطرات و حسرت‌هایش مواجه می‌شود یا در یک لحظه‌ی گذرا از یک اتفاق روزمره و ساده، به یاد گذشته می‌افتد و در آن غرق می‌شود. ویلیام ترور اساساً بابت همین توانایی غریبش در عمیق شدن، شناخته می‌شود. ترور را شاید از آثار دیگرش مانند خانه‌خراب‌ها و مجردان تپه بشناسید که از یک‌دهه پیش از این کتاب ترجمه و منتشر شده‌اند و ترور را به خوانندگان ایرانی شناسانده‌اند؛ اگر آن‌ها را نخوانده‌اید، داستان لوسی گولت شروع خوبی خواهد بود.

زبان شیوا و لحن متأثرکننده‌ی نویسنده آن را به کتابی مناسب برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان بزرگسال و آن دسته از نوجوانان علاقه‌مند به ادبیات واقع‌گرایانه تبدیل کرده است. خواندن کتاب داستان لوسی گولت خصوصاً به کسانی توصیه می‌شود که با یک حس مبهمِ از دست دادن روبرو هستند که توان بیان آن را ندارند؛ شاید ویلیام ترور بتواند در نقش یک دوست که رنج شما را بهتر از شما می‌داند، به یافتن علت دردهای ناگفتنی کمک کند.

جوایز و افتخارات کتاب داستان لوسی گولت

• نامزد دریافت جایزه‌ی من بوکر سال 2002
• نامزد دریافت جایزه‌ی وایت برد سال 2002
• برنده جایزه داستان ایرلندی گروه کری سال 2003
• نامزد دریافت جایزه یادبود جیمز تایت بلک سال 2002

نکوداشت‌های کتاب داستان لوسی گولت

• مکاشفه‌آمیز و با نگارشی استادانه. (مجله هارپر)
• رمان تازه‌ای که احتمالا شاهکارِ نویسنده‌ی سفر فلیشیا و خانه‌ی من در آمبریا باشد. (فیلادلفیا انکوایرر)
• داستان لوسی گولت از آن داستان‌هایی است که وقتی یکبار خواندید، دیگر فراموشش نخواهید کرد. (جهان کتاب واشنگتن پست)
• یکی از بهترین آثار... نویسندگان معاصر انگشت‌شماری قادر به سوگی چنین عمیق مانند ویلیام ترور هستند و در این کتاب، او مرثیه‌ای برای خود زمان هم به ما داده‌است. (بوستون گلوب)

کتاب داستان لوسی گولت برای چه کسانی مناسب است؟

مخاطب این کتاب کسانی هستند که به ادبیات جنگ و رمان‌های اجتماعی علاقه دارند.

با ویلیام ترور بیشتر آشنا شویم

ویلیام ترور نویسنده‌ی شهیر رمان و نمایشنامه بود. ترور سه بار برنده‌ی جایزه‌ی ادبی کاستابوک شد و پنج بار نامزد دریافت جایزه‌ی من بوکر و یک مرتبه برنده‌ی جایزه‌ی هاثهورندن. این نویسنده‌ی ایرلندی در جایگاهی بود که حتی منتقدین او را چخوف قرن بیستمی می‌نامیدند. مهم‌ترین جایزه‌ی ادبی کارنامه ترور جایزه ادبی دیوید کوهن است که بابت یک عمر فعالیت ادبی دریافت کرد و در سال 2002، همان سالی که داستان لوسی گولت نامزد دریافت چندین جایزه شد، بابت خدماتش به ادبیات توانست مقام سلحشوری دریافت کند. از آثار مشهور او می‌توان از کتاب‌های پس از باران، مجردان تپه، هوو، تماس، تنهایی الیزابت نام برد که سه‌تای آخری را می‌توانید در قالب صوتی یا متن از کتابراه دریافت کنید.

در بخشی از کتاب داستان لوسی گولت می‌خوانیم

رالف دو چهارشنبۀ دیگر هم بعدازظهر میهمان لاهاردین بود، خانه را نشانش دادند، از این اتاق به آن اتاق رفت، در این حین کتاب‌های چندین کتابخانه، باگاتل گوشۀ اتاق مطالعه و میز بیلیارد داخل پاگرد طبقۀ بالا را هم دید، که لوسی به او گفت: «درس پسرها که تموم شد کمی نمی‌مونی؟» «اینجا بمونم؟» «چیزی که اینجا زیاد داریم جاست.»

پایان هفتۀ نخست سپتامبر بود که کارش به‌عنوان معلم سرخانه تمام شد. شبِ قبل از روزی که قرار بود پسرها به مدرسه برگردند آقای رایال با او تصفیه‌حساب کرد و بعد وقتی رالف گرم خداحافظی با خانم رایال و پسرها بود دو چمدانش را تا ماشین برد. در مسیرِ لاهاردین آقای رایال گفت: «چه خوب کردی این دختر رو تنها نذاشتی.» «حقیقتش جوری که شما فکر می‌کنید نیست.» «چی بگم...» و در لاهاردین آقای رایال گفت: «لوسی، آخرین باری که دیدمت یه دختربچۀ هشت‌نه‌ساله بودی.»

لوسی لبخند زد، اما نگفت که او هم آن آخرین بار را به خاطر دارد یا نه و ماشین که رفت، جلوجلو راه‌پلۀ عریض را گرفت و رفت سمت اتاقی که قرار بود اتاق رالف بشود. مربعی‌شکل و جادار بود، با یک میز روشویی ماهاگونی در یک گوشه، یک کمد و دراور، لحافی سفید روی تخت و حکاکی‌هایی از روستای گِلِن‌گَریف که در قاب‌هایی تیره بر چهار دیوار آویزان بود. از پنجره‌هایش، که رو به دریا باز می‌شد، زمین‌هایی را که گلۀ گاو در آن می‌چرید می‌شد دید.

لوسی گوشزد کرد: «اون زنگ کار نمی‌کنه.»

بریجیت درِ اتاق ناهارخوری را دوباره به هوای میهمان باز کرد، پنجره‌ها را باز گذاشت و میز ناهارخوری دراز را روغن جلا زد، رومیزی‌ای رویش انداخت که سال‌ها پیش تا کرده و کنار گذاشته بود. با هیجان با سینی‌ و قاشق و چنگال‌ها در دست بدوبدو می‌کرد و گونه‌هایش گل‌ انداخته بود و صبح‌به‌صبح پیش‌بند آهارخوردۀ سفید و تروتمیزی به تن می‌کرد.