معرفی و دانلود کتاب صلح گرایی

معرفی کتاب صلح گرایی

کتاب صلح گرایی مقاله‌ای به قلم اندرو فیالا است و یکی از مدخل‌های دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد محسوب می‌شود. اثری که شباهت‌ها و نقاط مشترک میان شکل‌های متنوع صلح‌گرایی را تشریح می‌کند و از دیدگاه اخلاق به این مفهوم می‌نگرد. همچنین ریشه‌های فرهنگی و دینی صلح‌گرایی را می‌کاود و در آخر به نقدهایی که بر این مفهوم وارد شده تا حد ممکن پاسخ می‌دهد.

درباره‌ی کتاب صلح‌ گرایی

شاید در ظاهر بتوان مفهوم صلح‌گرایی را در یک جمله، باور به صلح و مخالفت با جنگ بیان کرد اما در این مفهومِ به ظاهر ساده، طیفی از نگرش‌ها، تعهدات و باورها جای گرفته است. اندرو فیالا (Andrew Fiala) در کتاب صلح گرایی (Pacifism) از نگاهی فلسفی و اخلاقی به این مفهوم نظر می‌اندازد. او شباهت‌های میان انواع صلح‌گرایی را برای مخاطب خود آشکار می‌سازد و از منظر رویکردهای پیامدگرایانه و تکلیف‌شناسانه در اخلاق به تبیین جایگاه صلح‌گرایی می‌پردازد.

اندرو فیالا در ابتدا واژه‌ی صلح‌گرایی را تشریح می‌کند و شرح مختصری از تاریخچه‌ی کاربرد این واژه ارائه می‌دهد. او اذعان می‌کند که بحث‌های فلسفی، مفهوم صلح‌گرایی را نسبت به تعهدات عام‌ترِ پرهیز از خشونت و موضع‌گیری‌های محدود نسبت به جنگ، متمایز می‌سازد. فیالا در بخش اول مقاله‌اش، پیش از هر چیز صلح را تعریف می‌کند. او صلح‌گرایی را التزامی کلی در جهت برقراری صلح می‌داند و از تمایز میان صلح سلبی و صلح ایجابی سخن می‌گوید. در ادامه نیز با ارائه‌ی توضیحاتی در باب شکل‌های مختلف صلح‌گرایی، از زوایای متعددی به آن می‌نگرد.

اندرو فیالا پس از آن بر این واقعیت تأکید می‌کند که صلح‌گرایی دربردارنده‌ی گستره‌ی وسیعی از ایده‌ها و تعهدات است و انواع صلح‌گرایی نظیر صلح‌گرایی مطلق در برابر صلح‌گرایی مشروط را مورد بررسی قرار می‌دهد. در بخش‌های بعدی کتاب، اندرو فیالا به سراغ رویکردهای پیامدگرایانه و تکلیف‌شناسانه می‌رود و هر نوع از این صلح‌گرایی‌ها را وامی‌کاود.

او در این واکاوی استدلال هر یک از این رویکردها را بررسی می‌کند و اشکالات و خلل‌های موجود در آن‌ها را عیان می‌سازد. سپس، از بنیان‌های دینی و فرهنگی صلح‌گرایی و سنت و پیشینه‌هایی که دین و فرهنگ باعث شکل‌گیری نگاه جوامع به جنگ و صلح شده، سخن به میان می‌آورد. در نهایت نظرات منتقدان درمورد ایده‌ی صلح‌گرایی را مطرح می‌کند و پس از نمونه آوردن از ایرادات و انتقادات این گروه، تلاش می‌کند پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای ارائه دهد.

گفتنی‌ست که کتاب صلح گرایی یکی از مقاله‌های دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد محسوب می‌شود. این دانشنامه‌ی ارزنده در سال 1995 در دانشگاه استنفورد و به سرپرستی ادوارد ن. زالتا پا گرفته است. نویسندگان و پژوهشگران پرشماری در حوزه‌ی فلسفه مقاله‌های تازه‌ای را همچنان به آن می‌افزایند و مدخل‌های پیشین را بازنگری می‌کنند.

کتاب خواندنی و ارزنده‌ی صلح گرایی نیز ازجمله‌ی این آثار ارزشمند است که به همت مریم هاشمیان ترجمه‌ شده و با تلاش انتشارات ققنوس به دست خوانندگان رسیده است.

کتاب صلح گرایی برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به حوزه‌ی فلسفه به‌‌ویژه دنبال‌کنندگان فلسفه‌ی سیاسی و کسانی که در پی کشف نگاه عمیق‌تری نسبت به مفاهیم جنگ و صلح هستند، از خواندن این کتاب بسیار بهره می‌برند.

در بخشی از کتاب صلح گرایی می‌خوانیم

صلح‌گرایى التزام کلى به ایجاد صلح است. این ایده به موجب آن‌که اصطلاح صلح، اصطلاحى ناظر به شباهت خانوادگى است پیچیده مى‌شود. صلح انواع بسیارى دارد. ساده‌ترین راه، تعریف دیالکتیکى صلح به‌مثابه متضاد جنگ یا خشونت است. از این قرار، صلح‌گرایى را صرف جنگ‌ستیزى یا التزام به عدم‌خشونت توصیف کرده‌اند. در این‌جا یکى از دشوارى‌هاى مفهومى این است که وقتى صلح را به طور سلبى تعریف مى‌کنیم، صلح‌گرایى پاسخى واکنشى به جنگ و خشونت به نظر مى‌رسد. لذا، در بحث‌هاى راجع به صلح اغلب از اصطلاحات سلبى و نوواژه‌هایى براى بیان مفهوم صلح استفاده مى‌شود: «عدم‌خشونت»، «عدم‌جنگ»، «عدم‌کشتار» یا «عدم‌کشمکش». در عین حال، طرفداران صلح مصرند که صلح را باید مفهومى اولیه و اساسى دانست که با همکارى، هماهنگى و روابط انسانىِ ایجابى پیوند دارد، و فهم صلح در قالب اصطلاحاتى صرفاً سلبى اشتباه است. در هر صورت، پژوهش‌هاى راجع به صلح دیر زمانى است که بر تمایز میان صلح سلبى و صلح ایجابى تأکید کرده‌اند: صلح سلبى، غیاب خشونت یا جنگ است، در حالى که صلح ایجابى، روابط آرام، هماهنگ و مبتنى بر تعاون و نیز دغدغه‌هاى وسیع‌تر در باب شکوفایى و همبستگى انسانى را در بر مى‌گیرد.

وقتى صلح‌گرایى را جنگ‌ستیزى تعریف کنیم، با دشوارى تعریف جنگ مواجه مى‌شویم. جنگ را معمولاً خشونت میان دولت‌ها یا، به طور عام‌تر، اجتماعات سیاسى مى‌دانند. اما اصطلاح «جنگ» را مى‌توان در مورد تعارضات خشونت‌آمیز میان افراد هم به کار برد، چنان‌که در ایده هابز مبنى بر این‌که وضع طبیعى، وضعیت جنگى است مى‌توان دید. به همین سیاق، صلح را معمولاً وضعیت سیاسى‌اى مبتنى بر روابطِ دوستانه میان دولت‌ها مى‌دانند، اما اصطلاحاتى نظیر «صلح» یا «صلح‌آمیز» را مى‌توان در توصیف رابطه میان افراد یا حتى وضع ذهنى اشخاص نیز به کار برد.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار دبیر مجموعه
درآمد
1: تعریف صلح
2: انواع صلح‌گرایى
3: صلح‌گرایى پیامدگرایانه
4: صلح‌گرایى تکلیف‌شناسانه
5: مبناى دینى و فرهنگى
6: ایرادهایى به صلح‌گرایى و پاسخ‌هاى ممکن
کتابنامه
واژه‌نامه انگلیسى به فارسى
نمایه