معرفی و دانلود کتاب لطفا از من عکس نگیرید

معرفی کتاب لطفا از من عکس نگیرید

همه‌ی ما رازهایی داریم. فقط برخی از این رازها آن‌قدر تاریک و ویرانگراند که تنها یک لغزش کافی‌ست تا همه‌چیز را از بنیاد بر هم بزنند؛ کتاب لطفا از من عکس نگیرید اثری درخشان از سارا پین برو، نویسنده و فیلمنامه‌نویس برجسته‌ی بریتانیایی است که در ژانر آثار دلهره‌آور روان‌شناختی حرفی برای گفتن دارد. این رمان قصه‌ی زنی است که با هویت جعلی و رازی تاریک، در دل زندگی‌ای به‌ظاهر آرام پنهان شده تا زمانی که انتشار یک عکس در روزنامه مثل کبریتی به انبار باروت خاطرات خاموش‌شده‌اش می‌افتد و پایانِ همه‌چیز را رقم می‌زند.

درباره‌ی کتاب لطفاً از من عکس نگیرید

هیچ تصویری از لیزا در اینترنت نیست. هیچ ردپایی. نه حساب کاربری، نه سلفی، نه لحظه‌ای ثبت‌شده با لبخندی ساختگی در یک مهمانی اتفاقی. او سال‌هاست که در سایه‌ها زندگی می‌کند. هیچ‌کس گذشته‌اش را نمی‌داند؛ نه دختر نوجوانش، آوا و نه دوست صمیمی‌اش، ماریلین. تا اینکه یک روز تصویری از او به‌صورت کاملاً اتفاقی در یک رسانه منتشر می‌شود. تصویری که گذشته‌ی دفن‌شده‌ی لیزا را به فجیع‌ترین شکل ممکن از دل خاک بیرون می‌کشد و آخرین تکه از پازلی‌ست که این زندگی مخفیانه را به جهنمی بی‌سروته بدل می‌کند.

نکته‌ی جالب در ساختار کتاب لطفاً از من عکس نگیرید (Cross Her Heart) سارا پین برو (Sarah Pinborough)، استفاده از سه زاویه‌ی دید مختلف است که خواننده را مدام در نوسان نگه می‌دارد. هر آنچه درباره‌ی شخصیت‌ها می‌دانید، ممکن است در چند صفحه بعد زیرورو شود و عملاً هیچ‌چیز در طول داستان مطلق نمی‌ماند. گذشته هر لحظه ممکن است از قالب بیرون بزند و به شکلی هنرمندانه، حال را آلوده کند. این ساختار غیرخطی باعث می‌شود که خواننده مدام درگیر کشف حقیقت باشد و با کنار هم گذاشتن تکه‌های پازل، به تصویر کامل‌تری از داستان دست یابد. مهارت نویسنده در حفظ تعلیق و هدایت تدریجی مخاطب به سمت کشفی بزرگ، داستان را به شکلی نفس‌گیر به جلو پیش می‌برد.

سارا پین برو در این اثر یک پرتره‌ی زنانه‌ی چندوجهی ترسیم کرده است؛ لیزا تنها یکی از سه شخصیت زن قوی این داستان است که رازهای خود را از دنیا پنهان می‌کند؛ در کنار او دخترش آوا نیز مشکلات خودش را دارد، او نیز زیر فشار انتظارات، اهداف و روابطش، به‌تنهایی باید مسیرش را پیدا کند... و مریلین، زنی با یک زندگی ظاهراً بی‌نقص که لبخندش چیزی جز پوششی برای زخم‌های دیده‌نشده‌اش نیست. این رمان، بدون آنکه به دام شعارهای سطحی بیفتد، تصویری صادقانه و گاه بی‌رحم از چالش‌های زنانه در دنیای مدرن ترسیم می‌کند؛ از کنترل اجتماعی گرفته تا حس گناه، قضاوت و بار نادیده‌گرفته‌شده‌ی مسئولیت...

نکته‌ی قابل‌توجه دیگر، نگاه هوشمندانه‌ی رمان به مفاهیمی چون خشونت خانگی، هویت، اعتماد، فریب، عشق مادرانه و تأثیرات زخم‌های روانی است. با اینکه رمان در ژانر دلهره‌آور دسته‌بندی می‌شود، بی‌شک فراتر از یک داستان هیجانی صرف است. این اثر درونیات شخصیت‌ها را به‌خوبی کاوش می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه گذشته‌ی افراد می‌تواند آینده‌ی آن‌ها را تحت‌تأثیر قرار دهد، حتی زمانی که تصور می‌کنند از آن رهایی یافته‌اند.

اگر به دنبال رمانی هیجان‌انگیز با بستر روان‌شناختی و شخصیت‌پردازی‌های عمیق هستید، این کتاب برای شماست. ترجمه‌ی روان و دقیق پرستو جهان‌بین از انتشارات قصه‌باران، به‌خوبی توانسته فضای تلخ، پرتنش و درعین‌حال عمیق داستان را به فارسی منتقل کند.

جوایز و افتخارات کتاب لطفاً از من عکس نگیرید

• پرفروش‌ترین نیویورک‌تایمز در سال 2018؛
• پرفروش‌ترین کتاب ساندی‌تایمز در سال 2018؛
• کتاب منتخب ویراستاران سایت آمازون.

نکوداشت‌های کتاب لطفاً از من عکس نگیرید

• سریع و سرگرم‌کننده... رمان لطفاً از من عکس نگیرید، حال‌وهوای خواهرخواندگی قدرتمندی دارد؛ رمانی است که زنان را با روابطشان با یکدیگر تعریف می‌کند، حتی زمانی که خالقشان بی‌رحمانه آن‌ها را برای پیچش بعدی به جلو می‌راند. (نقد کتاب نیویورک‌تایمز)
• سارا پین‌برو همواره دارای کیفیتی سورئال و رؤیایی است... ترکیب دیدگاه‌های متعدد، شوروشوق زیادش را نشان می‌دهد و داستان‌سرایی این نویسنده همیشه به شکلی با انسجام و استوار است. (گاردین)
• در دهه‌ی گذشته داستان‌های جنایی و تعداد زیاد رمان‌هایی که زنان را به تصویر می‌کشند، قابل‌توجه بوده است... برخی عالی بوده‌اند، تعدادی هم ناامیدکننده... منتقدان زمان زیادی را صرف جستجوی نمونه‌های خوب نوشته شده و بدیع کرده‌اند و سارا پین‌برو از این آزمون سربلند بیرون می‌آید. او... در خلق غیرمنتظره‌ها مهارت عجیبی دارد. (روزنامه تایمز لندن)
• همچنان که روایت در میان این سه شخصیت تنیده می‌شود، خوانندگان عمیق‌تر به درون شبکه‌های متصل رازها و دروغ‌های آن‌ها کشیده می‌شوند... طرف‌داران آثار درخشان پین‌برو، این بار هم ناامید نخواهند شد... این کتاب یک تریلر سریع و پر پیچ‌وخم است... (لایبرری ژورنال)
• یک رمان جذاب و پر تنش... اضطراب بی‌وقفه‌ای که افزایش می‌یابد... این کتاب به طور غیر قابل انکاری فمینیستی است و توسط روابط قوی بین زنان، هدایت می‌شود. این کتاب برای طرف‌داران آثار معمایی و پرتعلیق... به‌راحتی قابل‌جذب خواهد بود. (بوک‌لیست)

کتاب لطفاً از من عکس نگیرید برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به طرف‌داران آثار معمایی و روان‌شناختی و پرکشش پیشنهاد می‌شود. اگر به روایت‌های چندلایه و شخصیت‌های پیچیده علاقه دارید و از خواندن داستان‌هایی که قرار است در انتها با یک حقیقت تکان‌دهنده رو در رویتان کند لذت می‌برید، این فرصت را از دست ندهید و به دنیای سارا پین برو قدم بگذارید.

در بخشی از کتاب لطفا از من عکس نگیرید می‌خوانیم

«آهای همه! لبخند!» ایمیلی این را می‌گوید، او با صورتی بشاش موبایلی را بالای سرمان توی هوا گرفته. بی‌اختیار سرم را برمی‌گردانم. دستم جلوی صورتم به پرواز درمی‌آید، می‌گویم: «عکس نه.» ایمیلی انگار رنجیده، «فقط واسۀ فیس‌بوکه. این‌طوری نامزدم و خانواده‌م می‌تونن ببینن با کی‌ها کار می‌کنم.» خیلی دلچسب اما جوان است.

جولیا می‌گوید: «من هم نمی‌خوام از من عکسی توی فیس‌بوکت باشه.» صدایش تیز است؛ تیغی برنده که از حرفش کوتاه نمی‌آید. دیر کرده. تازه چند دقیقه پیش رسیده و مانده‌ام به‌خاطر این رنجیده؛ چون ایمیلی به نظر جذاب می‌آید و خودش را بیشتر از همیشه که خوشگل می‌کرده به‌زحمت انداخته، اما همچنان با دخالت او غافلگیر شده‌ام و آرامم. ماریلین می‌داند متنفرم کسی از من عکس بگیرد؛ اما این بار از توضیح‌دادن دلیلم برای آدم‌های جدید نجات پیدا کردم. هرچه باشد شاید من و او با هم توی مواردی تفاهم داریم. ادامه می‌دهد: «بگذریم. سلفی گرفتن توی کار اصلاً حرفه‌ای نیست. اینجا که از اون باشگاه‌های بی‌کلاس نیست.»

ماریلین میان حرفش می‌پرد و می‌بیند که چقدر ایمیلی خلقش گرفته. دختر بیچاره کم مانده گریه‌اش بگیرد. «اما ممکنه با این مورد موافق باشی: نباید همه‌چی زندگی رو توی فیس‌بوک و اینستاگرام گذاشت.»

تمام این حرف‌ها را مثل چیزهای دیگر دارد به‌خاطر من می‌گوید. با وجود این‌که ماریلین قسم می‌خورد که می‌توانی پروفایلت را کاملاً خصوصی کنی که کسی نبیند، اما در شبکه‌های اجتماعی هیچ حساب کاربری‌ای ندارم. هنوز به آن‌ها اعتماد ندارم. آنجا باید چه کسی را داشته باشم؟ شاید فقط ماریلین و او را هم که بیشتر روزها همین‌طور که هست می‌بینیم، «اوه، مزخرفه؛ به نظر می‌رسه پیر شدم و زود باش لیزا، بیا قبل از این‌که پولی که پشت پیشخون کافه گذاشتن تا باهاش نوشیدنی رایگان بخریم تموم بشه بریم یه نوشیدنی بگیریم.» با حالتی احساساتی آه می‌کشد؛ همان‌طور که فقط خودش بلد است حال‌وهوا را شاد کند.