معرفی و دانلود کتاب میدان آقای کتابی

معرفی کتاب میدان آقای کتابی

کتاب میدان آقای کتابی نوشته‌ی نوری ایجادی، یک مجموعه‌داستان کوتاه درباره‌ی مرگ است؛ موسیقیِ غم‌انگیزی که موتیف آن در هر 10 داستان مجموعه شنیده می‌شود، گرچه نویسنده تلاش می‌کند با شوخی با مرگ شخصیت‌هایش، آن را دست بیندازد. بااین‌همه، حضور مرگ در سطربه‌سطر داستان‌ها احساس می‌شود و هیچ راه گریزی از آن نیست.

درباره‌ی کتاب میدان آقای کتابی

در میان آثار بزرگ ادبی جهان، کتاب‌های زیادی درباره‌ی مرگ نوشته شده که شاید مشهورترین آن‌ها «مرگ ایوان ایلیچ» تولستوی و «مردگان» جیمز جویس است که مراحل پذیرش مرگ در فرد رو‌به‌احتضار را به زیباترین شکل، و از منظری روان‌کاوانه توصیف می‌کنند. در کتاب میدان آقای کتابی نیز از همان ابتدا که نوری ایجادی، کتابش را به مرگ تقدیم می‌کند، چون هنوز پایش را در کفش او نکرده است، می‌شود حدس زد که مضمون و درون‌مایه‌ی این مجموعه‌داستان چیست. این مجموعه داستان کوتاه که از 10 داستان «میدان آقای کتابی»، «آهنگ ناموزون کفش‌هایش»، «عروس»، «باید برم یه جای دور»، «غزلِ بهار»، «موجودات زنده‌ی خانه‌ی ما»، «پروانه»، «بقچه»، «شهر بی‌سایه» و «شکل گوش‌ماهی‌های سفید» تشکیل شده، روایت‌هایی متفاوت از حادث شدن مرگ بر سر آدم‌ها را بیان می‌کند. از مردی که در روز بزرگداشتش می‌میرد، تا عروسی که روز عقد بیوه می‌شود و بعد هم خودش مرگ را در آغوش می‌گیرد، هرکدام به‌شکلی پایان زندگی‌شان را پیش روی خود می‌بینند.

دغدغه‌ی مرگ‌آگاهانه‌ی نویسنده اما با شوخی و دست‌انداختن مرگ، کم نمی‌شود و او هر لحظه، شخصیت‌هایش را در هراس هجوم سایه‌های تاریک آن می‌بیند. بااین‌حال روایت او کهنه نمی‌شود و هربار به‌شکلی، این نگرانی هراس‌آور را مطرح می‌کند. از سوی دیگر، نوری ایجادی در انتخاب فرم روایت داستان‌ها، بسیار هوشمندانه عمل می‌کند و با انتخاب زاویه‌دیدهای متفاوت، بر نزدیک‌بودن مرگ به آدم‌ها در هر سن و موقعیت، تأکید می‌کند. مجموعه داستان میدان آقای کتابی که در نشر کتابدار به چاپ رسیده، اثری موفق و خواندنی از نویسنده‌ای است که کتابش را به مرگ، به‌خاطر نیامدن به سراغش، تقدیم می‌کند.

کتاب میدان آقای کتابی مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به دوستداران مجموعه‌داستان‌های کوتاه فارسی و همچنین علاقه‌مندان به داستان‌هایی با مضمون مرگ پیشنهاد می‌شود.

با نوری ایجادی بیشتر آشنا شویم

نوری ایجادی را بیشتر به خاطر ترجمه‌هایش می‌شناسند؛ به‌ویژه مجموعه‌ی سه‌جلدی «بشمار، رنگ کن، پیدا کن»؛ بااین‌حال او دو کتاب نوجوان به‌نام‌های «روزی که مشک نبودم» و «دریاچه‌ی آبی‌رنگ» نیز نوشته است؛ اما بهترین آثار این نویسنده «کسی صدا می‌زند لیلی» و کتاب حاضر است.

در بخشی از کتاب میدان آقای کتابی می‌خوانیم

اولین بار که مرگ آمد سراغم، نه ساله بودم. روی تخت بیمارستان خوابیده بودم و می‌دانستم که دستم را عمل کرده‌اند. یادم است که از نردبان افتادم، ولی نمی‌دانم کجای دستم شکسته بود که دکترها مجبور شدند جراحی کنند. آن موقع تنها چیزی که می‌فهمیدم درد بود و گریه. تا افتادم وسط اتاق، مامان دوید جلو و دو‌تایی با هم زدیم زیر گریه.

بعدش را خوب یادم نیست تا وقتی که از بیهوشی در‌آمدم و دیدم توی اتاق بیمارستانم. لامپ کم‌نوری بالای تخت روشن بود. دست چپم سنگین بود، مثل یک تکه آهن. به دست راستم هم سرُم وصل کرده بودند. هیچ‌کس توی اتاق نبود. چشم گرداندم و دنبال مامانم گشتم.

یک مرتبه فهمیدم مرگ جایی همان دور و بر است. پابرهنه خزیده بود توی اتاق. صدای پاهای لخت و کوچکش را ‌می‌شنیدم که نرم‌نرمک روی سرامیک قدم بر‌می‌داشت و به من نزدیک ‌می‌شد. نه خودش را ‌می‌دیدم، نه سایه‌اش را. ولی ‌می‌دانستم همان جاست و هر بار که نفس ‌می‌کشم، یک قدم جلو ‌می‌آید.

از ترس جیغ کشیدم. مامان سراسیمه دوید توی اتاق و مرگ یک‌باره، نرم و آرام لغزید زیر تخت. طوری که مامان هم نفهمید آن‌جاست.

دو یا شاید سه بار دیگر هم جیغ کشیدم. مادرم دست و پایش را گم کرد. کیسه‌ای را که دستش بود، پرت کرد کف اتاق. داد زد: «پرستار.»

محکم بغلم کرد. از بس لاغر و ریزنقش بودم، با یک حرکت من را از روی تخت کند و در آغوش گرفت. صورتم را به صورتش چسباند و گفت: «چیزی نیست عزیزم، الان پرستار می‌آد.»

ولی پرستار نیامد و مرگ آرام پاهایش را جمع کرد توی شکمش و زیر تخت ماند.

فهرست مطالب کتاب

میدان آقای کتابی
آهنگ ناموزون کفش‌هایش
عروس
باید برم یه جای دور
غزلِ بهار
موجودات زنده خانه ما
پروانه
بقچه
شهر بی‌سایه
شکل گوش‌ماهی‌های سفید