معرفی و دانلود کتاب درد که کسی را نمی‌کشد: پنج جستار درباره گمشده‌های خلوت و شلوغی

معرفی کتاب درد که کسی را نمی‌کشد: پنج جستار درباره گمشده‌های خلوت و شلوغی

کتاب درد که کسی را نمی‌کشد اثر نویسنده‌ی برجسته و پرافتخار آمریکایی جاناتان فرنزن، مجموعه‌ای از پنج جستار است. او در این جستارها فهم خود از مناسبات زندگی امروزی را با زبانی خودمانی و طنزآلود با مخاطبان به اشتراک می‌گذارد. اثر پیش رو ذیل مجموعه‌ی جستارهای روایی نشر اطراف منتشر شده است.

درباره‌ی کتاب درد که کسی را نمی‌کشد:

جستار روایی گونه‌ی ادبی نسبتاً نوظهوری‌ست که به‌ویژه در دنیای انگلیسی‌زبان از طرفداران فراوانی برخوردار است. این گونه‌ی خاص، جایی مابین نوشتار پژوهشی و ادبی قرار دارد. از یک‌سو موضوع آن اغلب همانند موضوعات مقاله‌های علمی‌ست و از سوی دیگر، نظیر آثار ادبی، سبک و آهنگ نوشتار در آن بسیار شخصی و وابسته به نویسنده است. در حقیقت می‌توان این‌گونه گفت که در جستارهای روایی یا ادبی، موضوعی عام دستمایه‌ی تأمل و خلق نوشتاری شخصی و فارغ از قیدوبند می‌گردد.

در راستای آشنایی هر چه بیشترِ مخاطبان فارسی‌زبان با جستارهای روایی، مدتی‌ست که نشر اطراف اقدام به ترجمه و چاپ برخی از بهترین جستارهای روایی دنیا در قالب مجموعه‌ای واحد کرده است. کتاب درد که کسی را نمی‌کشد (Farther Away)، یکی از بهترین آثاری‌ست که در این مجموعه قرار گرفته و منتشر شده است.

نویسنده‌ی پنج جستار موجود در این کتاب جاناتان فرنزن نام دارد. او بیش از هر چیز خود را به عنوان یک رمان‌نویس می‌شناسد، اما همین کتاب درد که کسی را نمی‌کشد برای اثبات اینکه او در سایر گونه‌های ادبی نیز فردی خلاق و توانا محسوب می‌شود، کافی‌ست.

پنج جستار کتاب پیش رو موضوعات گوناگونی را شامل می‌شود؛ از سختی‌های زندگی در جوامع پرازدحام امروزی، تا نقش رمان در عصر استیلای رسانه‌های دیداری. در این بین تصویری کلی از زندگی شخصی نویسنده نیز از میان سطور جستارهای کتاب، در مقابل چشمان مخاطب نشان داده می‌شود. در هر حال، آنچه همه‌ی جستارهای به ظاهر بی‌ربط این کتاب را به همدیگر متصل می‌کند، نگاهِ مسئولانه‌ و دلسوزانه‌ی نویسنده به زندگی‌ست که در پس همه‌ی دغدغه‌های فراوان او به چشم می‌خورد. علاوه بر این، طنازی منحصربه‌فرد قلم فرنزن نیز در همه‌ی مقالات اثر پیش رو به یک اندازه مشهود است.

عناوین پنج جستار کتاب درد که کسی را نمی‌کشد به ترتیب از این قرار است: «درد که کسی را نمی‌کشد، فقط زنگ زدم که بگم دوستت دارم، اصلاً به زحمتش می‌ارزه؟، دیوید فاستر والاس، از کجا معلوم خود تو شیطان نباشی.»

نکوداشت‌های کتاب درد که کسی را نمی‌کشد:

- اثری شایسته‌ی توجه از داستان‌نویسی برجسته. (Barnes & Noble)
- ترسیم‌گر راهی برای خروج از تنهایی. (The Christian Science Monitor)
- همه چیز در این کتاب، به معنای عمیق کلمه جنبه‌ای اجتماعی به خود گرفته است. (USA Today)

کتاب درد که کسی را نمی‌کشد به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

علاقه‌مندان به جستارهای ادبی و روایی بی‌شک شیفته‌ی قلم جاناتان فرنزن در کتاب درد که کسی را نمی‌کشد خواهند شد.

با جاناتان فرنزن بیشتر آشنا شویم:

او رمان‌نویس برجسته‌ی آمریکایی و زاده‌ی سال 1959 است. یکی از برجسته‌ترین آثارش کتابی‌ست به نام «اصلاحات» که اخیراً به قلم پیمان خاکسار به فارسی ترجمه شده و به همت نشر چشمه به انتشار رسیده است. جاناتان فرنزن (Jonathan Franzen) تاکنون برنده‌ و یا نامزد جوایز گوناگونی شده، که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به جایزه‌ی گوگنهایم و جایزه‌ی کتاب ملی (به عنوان برنده) و جوایز پن فاکنر و پولیتزر (به عنوان نامزد) اشاره کرد. همچنین، وی یکی از معدود نویسندگان معاصر آمریکایی‌ست که تصویرش بر جلد مجله‌ی تایم نقش بسته است.

در بخشی از کتاب درد که کسی را نمی‌کشد می‌خوانیم:

تجربه‌ی خود من از یازده سپتامبر غیرعادی‌ است، چون تلویزیون در آن حضور ندارد. ساعت نه صبح ویراستار کتابم زنگ زد؛ همان چند لحظه قبلش، از پنجره‌ی محل کارش، صحنه‌ی برخورد هواپیمای دوم به برج‌ها را دیده بود. بلافاصله خودم را به نزدیک‌ترین تلویزیون که در اتاق کنفرانس بنگاه معاملات ملکی طبقه‌ی پایین آپارتمانم بود رساندم و با جمعی از کارگزاران بنگاه، صحنه‌ی سقوط برج اول و بعدش دوم را تماشا کردم. ولی بعدش دوست‌دخترم آمد خانه و باقی روز را رادیو گوش دادیم، اینترنت چک کردیم، با خانواده‌هایمان صحبت کردیم تا از نگرانی درشان بیاوریم، از روی پشت‌بام و وسط خیابان لکزینگتون که پر بود از جماعتی که پای پیاده به سمت بالای شهر راه افتاده بودند تماشا کردیم که چطور گرد و خاک و دود مثل پارچه‌ی تابوت حال‌به‌هم‌زنی کف منهتن پهن شد.

شب که شد، پیاده رفتیم خیابان چهل و دوم و با دوستی غیرنیویورکی ملاقات کردیم و رستورانی در منطقه‌ی خیابان‌ چهلم غربی پیدا کردیم که دست بر قضا شام سرو می‌کرد. دور هر میز جماعتی بودند که داشتند سنگین می‌نوشیدند؛ حال و هوای دوران جنگ بود. داشتیم از قسمت بار رستوران رد می‌شدیم بیرون بیاییم که باز برای لحظه‌ای چشمم به تلویزیونی خورد، این یکی داشت صورت جورج دبلیو. بوش را نشان می‌داد. یکی گفت «مثل یه موش ترسیده.» سوار قطار خط شش توی ترمینال گرند سنترال، منتظر بودیم حرکت کند که دیدیم رهگذری نیویورکی دارد با عصبانیت به مأمور بلیط قطار از نبود قطار سریع‌السیر به برانکس شکایت می‌کند.

سه شب بعد، از یازده شب تا سه صبح، توی اتاق زمهریری در اِی‌بی‌سی نیوز نشستم، همشهری نیویورکی‌ام دیوید هالبرستم را می‌دیدم و با مایا آنجلو و چند نفر نویسنده‌ی غیرنیویورکی دیگر هم در تماس ویدئویی بودیم و همه منتظر که دیدگاهی ادبی از حمله‌های سه‌شنبه صبح به تد کوپل ارائه بدهیم. انتظارمان کوتاه نبود. ویدئوی صحنه‌ی برخوردها و فروریختن‌ها و آتش‌سوزی‌های بعدش دوباره و دوباره پخش می‌شد، لابه‌لایش هم بخش‌های مبسوطی درباره‌ی بار عاطفی ماجرا روی شهروندان عادی و بچه‌های تأثیرپذیرشان.

فهرست مطالب کتاب

درباره نویسنده
پیش‌گفتار
درباره‌ی کتاب
سخن مترجم؛ نوشتن از شرم
مقدمه
1- درد که کسی را نمی‌کشد؛ چگونه در عصر اینترنت عشق بورزیم؟
2- فقط زنگ زدم که بگم دوستت دارم؛ جایی برای خلوت نیست
3- اصلاً به زحمتش می‌ارزه؟؛ نترسید! رمان نخواهد مرد
4- دیوید فاستر والاس (1962-2008)؛ برایم داستانی تعریف کن
5- از کجا معلوم خود تو شیطان نباشی؟ چیزی نجات‌بخش‌تر از داستان هست؟
پی‌نوشت‌ها
اسامی خاص
فهرست منابع