معرفی و دانلود کتاب آنانیموس

معرفی کتاب آنانیموس

کاوه که در زندگی واقعی جوانی منزوی است، در فضای مجازی پشت نام مستعار «آنانیموس» بی‌پروا از عشق، سیاست و تاریخ می‌گوید. کتاب آنانیموس نوشته‌ی فریور خراباتی داستانی طنزآمیز با درون‌مایه‌ای عاشقانه و سیاسی از زبان کاوه است که داستان خانواده‌ای لنگرودی را از زمان جنبش جنگل به رهبری میرزاکوچک خان جنگلی تا دوران حال در تهران روایت می‌کند.

درباره‌ی کتاب آنانیموس

راوی کتاب آنانیموس نوشته‌ی فریور خراباتی، جوانی گوشه‌گیر به نام کاوه است که در دنیای واقعی در برقراری ارتباط با مشکل مواجه است؛ اما در توییتر با هویتی ناشناس به نام آنانیموس، جسور، بی‌پروا و بدون خط قرمز عمل می‌کند. او اصل و نسب خود و خانواده‌اش را از لنگرود تا تهران بازگو می‌کند؛ از زمانی که میرزا کوچک خان جنگلی در گیلان علیه استبداد قاجاری و اشغال ایران به دست نیروهای انگلیس و روس قیام می‌کند و شایعه راه می‌افتد که پدر پدربزرگ کاوه در لنگرود، کمک شایانی به میرزاکوچک خان می‌کند. سپس ماجراهای خانوادگی را تا به عمه و شوهرعمه‌اش که پس از انقلاب به آمریکا فرار می‌کنند، ادامه می‌دهد. نویسنده در این رمان با زبانی طنزآمیز به کمک روایت‌هایی درخشان از تعاملات میان‌نسلی، فرهنگ اجتماعی و تأثیر فضای مجازی، شکاف میان گذشته و حال ایران را می‌کاود.

فریور خراباتی که از طنزپردازان معاصر و از دهه‌ی شصتی‌هاست، در کتاب آنانیموس داستانی رئالیستی از زندگی دهه شصتی‌ها و خاطرات مشترک آن‌ها نگاشته است. او رمان خود را با توصیف خاطره‌ی بازی ایران - استرالیا و صعود ایران به جام جهانی 1998 فرانسه آغاز می‌کند و از این دریچه به دنیای کاوه، خانواده و اجدادش پا می‌گذارد. او فضای دهه‌های گذشته ایران، خصوصاً فرهنگ و زندگی در لنگرود را با جزئیات باورپذیر بازسازی می‌کند و برای شرح وقایع و توصیف شخصیت‌ها بیشترین بهره را از زبان طنز می‌برد. خراباتی که معتقد است طنز باید در خدمت داستان باشد، با عشق به کُمدی داستانی مانند «دایی‌جان ناپلئون»، تلاش کرده طنزی ساختاریافته و اثرگذار خلق کند.

از طرف دیگر فریور خراباتی با نمایش جوانی با دو هویت مجازی و واقعی متضاد، تضادهای اجتماعی و فرهنگی را بازتاب می‌دهد و زمانی که رابطه‌ی کاوه را با دختری از دهه هشتاد نشان می‌دهد، به شکاف و تضاد نسل‌ها بیشتر اشاره می‌کند.

در مجموع باید گفت رمان آنانیموس در بستر زندگی یک خانواده‌ی لنگرودی، تاریخ سیاسی و اجتماعی معاصر ایران را، پیش و پس از انقلاب بازتاب می‌دهد و با زبان طنز و انتقادی به رویدادهای اجتماعی و سیاسی دهه‌های اخیر می‌پردازد.

کتاب حاضر را نشر مون منتشر کرده است.

کتاب آنانیموس برای شما مناسب است اگر

• علاقه‌مندان به ادبیات اجتماعی و طنز معاصر هستید.
• دهه‌ی شصتی هستید و علاقه دارید روایتی شامل خاطرات این دهه را بخوانید.
• در زمینه‌ی بازتاب شکاف نسل‌ها در داستان و رمان معاصر مطالعه می‌کنید.

در بخشی از کتاب آنانیموس می‌خوانیم

«عزیزم اگه به تله‌پاتی اعتقاد داری، امیدوارم امروز نیای کتاب‌فروشی. نمی‌دونی چقدر دوست دارم هر روز بیای اینجا، اما امروز نیا چون هوا پسه.» این‌ها را توی دلم گفتم و طبیعتاً منتظر نبودم دختر ناشناس جوابم را بدهد. اما چرا امروز بهتر است به کتاب‌فروشی نیاید؟ به‌خاطر اینکه امروز اینجا طبق روال هفتگی، روز دعوای چپ‌ و راست است؛ چپ و راست سیاسی را نمی‌گویم، منظورم دعوای واحد‌های سمت چپ ساختمان با سمت راستی‌هاست.

در ایران ساختمان‌های بی‌هویتی هستند که نامشان را «موقعیت اداری» گذاشته‌ایم. این ساختمان‌ها از عجیب‌ترین پدیده‌های شهرنشینی در سراسر جهان‌اند که چند سالی ا‌ست مثل علف هرز سبز شده‌اند. سند مسکونی دارند، اما عده‌ای تجاری‌اش کرده‌اند و به ‌این ‌علت به آن‌ها موقعیت اداری می‌گویند. عموماً هم ساختمان‌های کثیف، قدیمی و بلاتکلیفی‌اند که هم‌زمان که از واحدی صدای دعوای پیرزن و پیرمردی را می‌شنوید، از واحد روبه‌رویی‌ صدای مردمی را می‌شنوید که در نوبت چشم‌پزشکی به انتظار نشسته‌اند. یا مثلاً خانمی جوان با لباس رسمی ‌و اداری درحالی‌که بَجِ کانون وکلا را به بالای سینه‌اش چسبانده با کیف چرمی وارد ساختمانی می‌شود و همان‌جا پیرمردی با لباس‌زیر و پیژامه روی پلۀ ورودی چمباتمه زده، درحالی‌که بوی شدید تریاکی را می‌دهد که نیم‌ساعت پیش دود کرده.

کتاب‌فروشی من دقیقاً در طبقۀ همکف یکی از همین ساختمان‌هاست. البته مشاع نیست و بخش مشترکی با ساختمان ندارد و سندش هم تجاری‌ست، اما چون به‌شکل تورفتگی وارد این سازه شده، خواه‌ناخواه بخشی از هویت نداشتۀ آن است. ساختمانی سیمانی همچون رنگ بخش زیادی از کلان‌شهر تهران: طوسی! هرچند از اولین کارهایی که پیش از افتتاح کتاب‌فروشی انجام دادم، رنگ ‌کردن دیوار اطراف پنجره و در ورودی مغازه بود؛ دیوار را سبز چمنی زدم، در و پنجره‌هایی از جنس چوب به‌جای در و پنجرۀ قدیمی مغازه گذاشتم. یک‌جورهایی کتاب‌فروشی از دور شبیه جنگلی در دل کویر است که البته جز خودم، کسی متوجه این تعبیر نمی‌شود. مدتی هم یک میز و صندلی کوچک بیرون درِ کتاب‌فروشی گذاشتم که درنهایت به‌خاطر اذیت‌وآزارهای مأموران شهرداری، ناچار جمعشان کردم.